Το περίεργο κορίτσι

Good or evil

Το καλό με το να έχεις μαγικές δυνάμεις είναι ότι μπορείς να πιάσεις το τηλεκοντρόλ χωρίς σηκωθείς από το κρεβάτι.

Και... Να φέρεις τα ποπ κορν από το ντουλαπάκι κουνώντας μονάχα το μικρό σου δακτυλακι.

Καλά εντάξει για να είμαι ακριβείς κουνώντας μονάχα το δείκτη αλλά δεν έχει σημασία.

"Σαλίνα! Άνοιξε την πόρτα αμέσως!" Ακούω την διευθύντρια να φωνάζει και με μια κίνηση του χεριού μου η πόρτα ανοίγει και εκείνη μπαίνει μέσα.

"Σαλίνα... Περίμενε πως άνοιξες την πόρτα από εδώ?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι.

"Με μαγεία." Της λέω την αλήθεια και με κοιτάζει θυμωμένη.

"Σταμάτα τις χαζομάρες ηλίθιο κορίτσι..." Μου λέει και εκνευρίζομαι.

Φταίω εγώ τώρα να της κάψω το μαλλί?

Της ηλίθιας...

"Ωραία. Τι θέλετε?" Ρωτάω επιθετικά.

"Τι τι θέλω? Χαζή είσαι? Σε λίγα λεπτά είναι η παράσταση!" Μου φωνάζει και αφήνω μια ανάσα.

"Ε και? Εγώ δεν φαίνομαι πουθενά. Είμαι πίσω από την σκηνή." Της λέω.

"Ναι αλλά έχουμε στείλει προσκλήσεις και στους κηδεμόνες σου. Οπότε τραβά σήκω να ντυθείς. Να μην λένε ότι σε γράφουμε και όλας. Για αυτό βάλε και την καλή σχολική στολή και έλα. Πίσω από την σκηνή βέβαια." Μου λέει και δαγκώνω τα χείλη μου εκνευρισμένη.

"Αν και... Δεν νομίζω ότι θα έρθουν οι κηδεμόνες σου. Μικρό υιοθετημένο." Λέει και φεύγει από το δωμάτιο μου ενώ με το ζόρι κρατιέμαι να μην κάψω το κεφάλι της.

Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι μου παίρνω με τις δυνάμεις μου την καλή στολή του σχολείου μου δηλαδή μια μπλε φούστα και από πάνω ένα λευκό πουκάμισο και μια μπλε γραβάτα. Βάζω και μαύρα αρβυλακια με δέκα πόντους τακούνι και πάω μπροστά στον καθρέφτη μου.

Δεν βάζω κανένα make up ή κάτι τέτοιο αφού ποτέ μου δεν χρειάστηκα μιας μια ποτέ δεν έβγαλα ούτε ένα σημάδι. Στα μάτια μου βάζω μια μαύρη σκιά eye liner μάσκαρα τονίζοντας τα κατάμαυρα μου μάτια και ένα μωβ κραγιόν. Στα αυτιά μου εκτός από τα piercing που ήδη φοράω σε όλο το αυτί κρεμάω και δύο μαύρους κρίκους με νεκροκεφαλές.

Λατρεύω αυτό το πιο dark ντύσιμο και γενικά αυτή την πιο σκοτεινή αισθητική.

Δεν ξέρω αν σε αυτό οφείλεται το γεγονός ότι είμαι μάγισσα αλλά πάντα εγώ αγαπούσα το μαύρο ή το σκούρο μωβ και γενικά τα σκούρα χρώματα. Από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι.