The Slut

Παρτ 4

Προχωράω αργα και σταθερά επάνω στο πεζοδρόμιο..παρατηρώ οτι το μικρο νιανιαρο εχει σταματήσει να γκρινιαζει παροολαυτα δεν επιστρέφω σπιτι, δεν θελω να επιστρέψω σπίτι, οχι ακομα τουλάχιστον.. ενα ζεστο αερακι φυσάει τα μαλλια μου οταν στρίψω προς τον δρομο που ακολουθει για το μικρο παρκάκι της γειτονιάς μας.

Σιγουρα εχω περάσει απο εκει πολλες φορες αλλα εχω πολλα χρονια να παω και να κατσω μεσα, κανοντας κούνια και κοιτώντας τα άπειρα αστερια μαζι με τον μπαμπακα μου, θεε μου ποσο το λάτρευα αυτο, ποσο λάτρευα το τροπο με τον οποιο γυάλιζαν τα ματια του καθε φορά που τα κοιτούσε και ελεγε ενα, ενα τα ονοματα τους. Με τόση αγαπη, τοση πολυ αγαπη που ειμαι σχεδον σίγουρη πως η ψυχη του ανηκει καπου εκει πανω σε ενα απο αυτα. Ενα αστερι αναμεσα σε δισεκατομμύρια αλλά, παρολαυτα τοσο ξεχωριστό για εμενα, γιατι αυτο το αστερι ειναι ο μπαμπάς μου..

Ενα δακρυ κυλάει επάνω στο μαγουλο μου, το σκουπίζω γρήγορα και κοιταω τον μικρό μπομπιρα που με κοιταει βαθια στα ματια λες και καταλαβαίνει τι νιωθω.
"Τι ναι ρε" Χαμογελαω και αμέσως χαμογελάει και αυτος.

Σηκώνω το κεφάλι μου και περνάω προσεχτικά τον δρομο απέναντι, αν και σπανια θα περάσει καποιο αμαξι απο εδω..

"Φτασαμε λοιπονν.." Του λεω γλυκά οταν το καροτσακι πατάει στο δάπεδο του παρκου.

Χαμογελαω με την απορημένη έκφραση του.

" Εδω φιλε μου ειναι το παρκο που με έφερνε ο πατερας μου οταν ήμουν μικρο σκατο, δεν χρειάζεται να ξερεις παραπάνω, τα υπόλοιπα ειναι προσωπικά δεδομένα και συ θα πας να τα πεις αμα στα πω"

Κανει εναν αστειο ήχο και γελάω, ενω ταυτοχρονα κάθομαι στο παγκακι που βρίσκεται ακριβώς απο πίσω μου.

"Τι σκατα;"

Πετάγεται μια γνωστή ανδρικια φωνή και γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά με αποτέλεσμα το βλεμμα μου να βρεθει κοντα με το απορημένο βλεμμα του Matthew;; ο οποιος για καποιον λογο βρίσκεται πανω στο παγκακι οπου και καθομαι, δηλαδή ακριβως απο διπλα μου, αραγμενος πίσω με απλωμένες τις χερούκλες του λες και του ανήκει ολος ο κόσμος και με ενα φρεσκοαναμενο τσιγάρο μεσα στο στώμα.

Τι στο καλο κανει αυτος εδω;!

"Τι κανεις εσυ εδω;" Τον ρωταω καχύποπτα και μεσα μου προσευχομαι να μην ακουει την καρδια μου που τωρα χτυπάει σαν τρελή..εύχομαι να μην έχει καταλαβει το ποσο δυσκολα αναπνεω τωρα. Ευχομαι να μην εχει καταλαβει το ποσο εντονα με επηρεάζει αυτην ακριβώς την στιγμη..