Yıldızların Altında

2.4

Gözlerimden akan yaşlar, dudaklarımdan hıçkırıkların kaçmasına sebebiyet veriyordu. Onu üzmüştüm. İstemeden de olsa intikamımı almıştım. Ama pişmandım. Bu çok saçma. Onun beni üzmesi, benim de onu üzeceğim anlamına gelmiyordu sonuçta. Pişmandım ama beni bırakacağı için değil, Üzülüyordum ama o üzüldüğü için değil. Pişmandım çünkü ona benzemiştim. Üzülmüştüm ama beni bırakacağı için değil zaten zamanında bırakıp gitmişti. ONDAN NEFRET EDİYORUM. Yokluğuna alışmıştım. Tüm anıları tekte silemesemde unutabilmiştim. Ama yıllar sonra tekrar karşıma çıktığı için ondan nefret ediyorum.

"Sende benim tanığım 'kaslı farem' değilsin!"

Sesimin titrediğine o kadar eminim ki, sanki söylediğim her kelime zihnimde yankılanıyordu.

"Neden bunca yıl sonra karşıma çıktın?"

"Beni dinleyecek misin?"

"Dinliyorum."

"Seni herşeyden çok seviyordum. Seni üzmekten hep korkardım, seni bırakmaktan da..."

"Neden bırakıp gittin o zaman."

"Annemin hastalığı yüzünden yurtdışına çıkmak zorundaydım. Seni ne kadar sevsemde annemdi o. Onu kaybedemezdim, seni de. Sana burada göz kulak olmasını istediğim bir dostum vardı. Seni ona emanet ettim. Ama o... O sana... aşık oldu... senden bahsediyordu bana. Beraber gittiğiniz yemekten, herşeyden. Hatta ona 'gamzeli batu bey' dediğini bile söylemişti bana. Sen onu severken senin karşına çıkamazdım değil mi? Yüzsüzlük olurdu bu. Ama çok kötü durumdaydım. Sen ağlarken, ben Üzülüyordum. Sen gülerken, ben yine Üzülüyordum. Çünkü sen benim mutlu olma sebebimdin. Seni kaybetmemek için elimden geleni yapacaktım. Karşına çıkmaya cesaret ettim, ama sen onun için ağlıyordun cemre... Ne hissettim biliyor musun? Senden ilk defa nefret ettim. Seni ağlattığı için onu öldürmek istedim. Ama sana asla zarar vermek istemedim. Ama sen bu yüzden beni suçladın. Sana anlatmama izin vermedin. Kaç yıllık sevgiline güvenmedin cemre!"

Dudaklarımdan tek bir kelime döküldü...

"Özür dilerim."

------🎶------
(🌽sonraki bölüm yakında gelecek🌽)