White roses (one shot)

~White roses~

-Άριελ,έχω σιδερώσει τα ρούχα σου,πήγαινε να ετοιμαστείς...

-Δεν θέλω να πάω.

-Δεν γίνεται να μην πας και το ξέρεις αυτό...

Έφυγε από το δωμάτιο μου και έκλεισε και την πόρτα.

Δεν θέλω να πάω,δεν νομίζω να αντέξω,ειδικά όταν ξερω τον λόγο που γίνονται όλα αυτά. Η μαμα μου όμως δεν με καταλαβαίνει,νομιζει ότι δεν θέλω να πάω επειδή είμαι ευαίσθητη.

Οχι

Δεν θέλω να πάω γιατί νιώθω ότι εγω την σκότωσα.
Νιώθω τύψεις γιατί ξερω την αιτία που έκανε ότι έκανε. Για εμένα τα έκανε όλα. Και αυτό με κάνει να μισώ τον εαυτό μου και τα όνειρα που έχω κάνει για το μέλλον.

Την ώρα που ντυνόμουν κατάλαβα τι έβαζα πάνω μου. Την μπλούζα της και την φούστα της...
Με αυτή την μπλούζα πήγαινε πολλές φορές στο πάρκο για να διαβάσει το αγαπημένο της βιβλίο.

-Είναι άνετη

-Μα δεν έχεις άλλες άνετες μπλούζες βρε Αλίκη? Μόνο αυτήν φοράς.

-Με αυτήν μπορώ να ονειρευτώ πιο εύκολα

Κάθε φορά αυτές τις απαντησεις έπαιρνα.
Την φούστα δεν την έβαζε πολυ συχνά,συνήθως σε καμία πιο σοβαρή περίπτωση.
Δεν ήταν πολυ κοντή,δεν ήθελε να ελκύσει ένα αγόρι έτσι. Οχι,ήθελε να την ερωτευθεί-

-Για τον τρόπο που μιλάω,που φέρομαι και που σκέφτομαι.

Η όραση μου άρχιζε να θολώνει,αλλά συγκράτησα τα δάκρυα μου για αργότερα.

Ετοιμάστηκαν και οι γονείς μου,σιωπηλά,και με ένα νεύμα που μου έκανε ο μπαμπάς μου κατάλαβα ότι ήταν η ώρα να φύγουμε...

-Μερικές φορές δεν σου φαίνεται τρομαχτικό το νεύμα του μπαμπά?

Αυτήν την ερώτηση την είχα ακούσει πολλές φορές,αλλά δυστυχώς δεν της είχα απαντήσει ποτέ στην ζωή μου.

Θα έκανα τα πάντα απλά για να κερδίσω ένα λεπτό να την ξαναδώ για τελευταία φορά,για να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση που μου έκανε πολλές φορές αλλά εγω προτιμούσα να απαντήσω με ένα μικρό είδος γέλιου.

Η μαμα μου ήθελε να βάλουμε λουλούδια με διαφορά χρώματα στην κηδεία της επειδή-