İntikamın Aşkı

efrüz 20: yeni bir sayfa

(Medya:Efgal)

Arkadaşlar önce biraz konuşmak istiyorum.
Uzun zamandır bölüm atamıyorum .
Bu yüzden sizden özür dilerim uzun zamandır ilgilenemedim çünkü okul dersler antremanlar falan derken herşeyden uzaklaştım kendimi derslere ve antremanlara verdim. Ve şu anda üniversiteyi kazandım BESYO bölümü okuyorum. İlk zamanlar alışma falan pek ilgilenemedim ama şimdi herşeyi yoluna koydum ve geri döndüm artık elimden geldiğince haftada bir bölüm falan atmaya çalışacağım . Kitabın okunma sayısı 7 bine ulaşmış sizlere çok teşekkür ederim canlarım ama vote sayısı çok düşük bu beni biraz üzdü doğrusu lütfen okuduğunuz zaman yıldıza basmayı unutmayın seviliyorsunuz...var

Eweeet yeni bölümle karşınızdayım iyi okumalar..

Rüzgardan devam;

Şu an karşımda gördüğüm kişi 2 yıl önce beni bırakıp giden o kadar aramama rağmen kendisinden bir türlü iz bulamadığım efgaldi...

Gözlerime inanamıyordum. Ben hala şaşkınlığımı atamazken o ise beni hiç tanımıyormuş gibi masadaki insanlarla teker teker tanıştı ve sıra bana geldi . Karşımda durup elini bana uzattı.

"Merhaba ben Efgal yılmaz şirketinizin yeni ortağı aynı zamanda ceo' suyum "

Bi beş dakika sonra kendime geldiğimde elini sıktım .."Rüzgar emirhan" diyebildim sadece hala o yumuşacık elini tutarken. elini elimden çektiğinde yanımda duran elisyaya elini uzattı hala o umursamaz ve tanımıyor tavrını sergilerken elisyaylada el sıkıştıktan sonra yerine oturdu .

Elisyada en az benim kadar şaşırmışa benziyordu.

Diğer ortaklar çoktan efgali benimsemişlerdi.
Sohbete koyulmuşlardı. Bense hala şaşkınlığımı atamadığım için bana sorulan sorulara kısa cevaplar veriyordum. Gözlerim ise sürekli efgaldeydi ona bakarken bile doyamıyordum bı insan bu kadar özlermiydi.

Arada gözlerimiz kesişiyordu ama o hemen kaçırıyordu derin okyanus misali mavi gözlerini benden ben ise gözlerimi bı kere bile kırpmadan onu izliyordum sadece.. hiç değişmemişti aksine dahada güzelleşmişti o mavi gözleri küçücük burnu ve tadı çileği andıran dudaklarıyla çok güzeldi. Hafif kilo almıştı galiba ama bu bile ona çok yakışmıştı.

Herkes iş konuşurken ben sadece onu izliyordum arada kaçamak bakışlarını yakalasamda ses çıkarmıyordum. Yanımdan elisyanın dürtmesiyle kendime gelirken önüme çevirdim başımı.

......

Yapacağımız işin detaylarını konuştuktan sonra herkes yavaş yavaş dağıldı . Kimsesiz çocuklar için yapacağımız bu işte beraber çalışacaktık.
Hala şu anda bulunduğum şeyin bir rüya olmaması için dua ediyordum.
Çünkü son zamanlarda rüyamda hep efgali görüyordum.

Gerçekmi yoksa bir rüyamıydı .
Eğer rüyaysa en güzel rüyaydı hiç uyanmak istemeyeceğim en güzel rüyamdı o benim.

Kendi düşüncelerimden  sıyrıldıktan sonra yerimden kalktım . Ve yavaşça efgale doğru yöneldim. Yanına gittiğimde pür dikkat beni izliyordu. Ona sormak söylemek istediğim o kadar çok şey vardı ki nereden başlayacağımı bile bilmiyordum.

Öylece ayakta dururken ilk konuşan o oldu.
"Birşey mi söyleyecektiniz rüzgar bey?" Dedi .
Benimle dalgamı geçiyordu hala nasıl rol yapabiliyordu beni tanımıyormuş gibi nasıl davranabiliyordu. Hala yüzüme baktığını fark ettiğimde

"hayır " Dedim titrek çıkan sesimle yanında hala sekreteri ve diğer ortağımız olan yılmaz bey vardı onların yanında ona nasıl sorabilirdimki ne diyecektim neden gittin mi yada neden beni bi kere bile aramadın yada bunca zaman nerelerdeydin mi belkide sormak yerine sadece sarılmak isterdim.