Ben Değiştim

1.Bölüm

Sabah alarmın sesiyle uyandım. İsteksiz isteksiz yatağımdan kalkıp banyoya doğru gittim. İşlerimi halledip elimi yüzümü yıkadım ve çıktım. Dolabımı açıp siyah pantolon ve siyah bir kazak giydim. Saçlarımı toplayıp çantamı aldım ve aşağıya indim. Annemgil kahvaltı yapıyorlardı. Hemen yanlarına gidip;

"Günaydın sevgili ailem." Deyip hepsinin yanağından öptüm. Onlarda bana günaydın deyince kahvaltı masasına oturdum. Kahvaltımı ederken abim;

"Bugün seni okula ben koyayım. Biraz hızlı ol çıkalım."dedi ve ben öksürmeye başladım annemgil hemen telaşlanıp suyu uzattı bende içtikten sonra tedirgince gülümseyip;

"Ne gerek var abicim. Ömer abi beni koyar."dedim. Abimle gitmeyi çok isterdim ama okuldakilerin onu tanıyacağı ve benden şüphe edeceği için gitmek istemedim. Ben size hiç kendimden bahsetmedim değil mi? Ben Cemre Karan. Karan ailesinin bilinmeyen tek kızıyım. Hiçkimse beni bilmez. Bunu ben istedim çünkü ben sivilceli, kilolu, diş telli iğrenç kızın tekiyim. Beni insanların bilmesini istemiyorum. Hiçbir aile yemeklerinede gitmiyorum. Hep bir bahane üretiyorum. Bu düşüncelerimi bölen abimin gözümün önünde elini sallaması oldu. Hemen ona bakıp;

"Hı? Noldu?" Dedim. Bu halime gülüp;

"Daldın gittin. Ben gidiyorum o halde" dedi. Kafamı salladım. Abim çıktıktan sonra annemgili öpüp bende çıktım.

—••••—

Okula  yaklaştığımız sıra Ömer abiye;

"Abi burda duralım, biraz yürümek istiyorum." Dedim. Her zamanki bahanem bu olduğu için artık Ömer abi bana bişey demiyordu. Kafasını sallayıp sağ çekti. Arabadan inip teşekkür ettim ardındanda okula doğru yürümeye başladım.

Okulun bahçesine girdiğim gibi insanların  küçümseyici bakışları altında kaldım. Artık alıştığım için çok aldırış etmedim. Ama bu sefer daha farklı bakıyorlardı. Yüzlerinde; iğrenmiş gibi bir ifade vardı. Genede umursamadım. Okuldan içeri girdiğimde ise karşıma yılların sürtüğü, okulda altına girmediği erkek kalmayan Banu çıktı.

"Naber ezik, fotoğraflarını gördün mü? Öyle fotoğraflar çekinme sen. Çekemiyorsun zaten" dedi. Yüzüne aval aval baktım. Gene ne yaptıda suçu bana attı acaba.

"Banu ne yaptında suçu bana attın yine?" Dedim sorar bir şekilde. İlk önce gözünü kaçırsada sonra üzerime doğru yürüyüp;

"Sen benimle bu şekilde konuşamazsın ezik! Haddini bil ve sesini kes. Her yerde çıplak fotoğrafların asılı. Ben nasıl yapayım bunu."dedi hem üzerime yürüyor hemde beni ittiriyordu. En sonunda yere düştüm. Herkes bu halime gülmeye başladı. Aralarında Selimde vardı. Selim okulun pleyboy çoçuğu ve sözde Banu'nun sevgilisi. Herkes Selim'e hayranlıkla bakıyorken ben ona iğrenerek bakıyordum. Evet duydunuz herkesin aşkı Selimden iğreniyordum resmen. Bunları es geçip önüme atılan kağıda baktım. Biri benim yüzümü çıplak bir kadının vücuduna shoplamış. Etrafıma baktığımda her yere asmış olduklarını gördüm.Bunu görüce gözümden bir damla yaş düştü.

"Ayy ezikcim! Ağlama." Dedi Banu ve kahkaha attı. Tek o değil herkes kahkaha attı. İstesem bunun shop olduğunu kanıtlardım ama yapmadım. Çünkü bunu onlara ödeteceğim. Bana yaptıkları onlarında başına gelecek.

Hızla ayağa kalkıp;

"Bunun shop olduğunu benim kadar sende biliyosun, ama bir şey söyleyeyim mi? Sen bunları bana yaptın ya hepsini tek tek burnundan getirceğim! Tek senin değil bana bunu yapan başkalarıda görecek!" Diye bağırıp okuldan çıktım. Banu bağırdığım ve bunları dediğim için ilk afalladı ama sonra kahkaha atmaya başladı. Diğerleride oda katıldı.

Artık durmaksızın ağlıyordum, kendimi durduramıyordum. Bu çok fazla gelmişti. Ben değişecektim. Evet ben artık değişecektim. Onları pişman edecektim...