Ben Ela...
Daha küçücük yaşında hayatın nasıl bir şey olduğunu bilmeden kimsesizliğe mahkum edildim.
Yalnızlık ve sevgisizlikle büyütüldüm.
Tam her şeyin değiştiğine inandığım, sevileceğimi sandığım anda bir kez da parçalara ayrıldım.
Ama bu kez öyl...
Kış yerini yaza bırakırken şirketin terasında haziran ayının ısıtan güneşinin keyfini çıkarıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneşin ışıkları parmağımdaki yüzüğüme vurduğunda sevgiyle okşadım. Bu yüzüğü üç aydır takıyor olsam da parmağımda gördüğüm her anda deli gibi heyecanlanıyor ve mutlu oluyorum.
Ömer ile o akşam yaptığımız konuşmadan sonra ilişkimiz bambaşka bir boyuta geçmişti. En başta ben artık rahattım.
Öncesinde Ömer'i çok sevsem de anlatamadıklarımın ağırlığı altında eziliyor, korkularımın beni hapsetmesine izin veriyordum.
Şimdi hepsini biliyordu ve hiçbirini sorun etmiyordu. Bu da beni istediğim gibi olmak için ikna ediyordu.
Geçirdiğimiz zamanda yavaş yavaş eski Ela'ya döndüğümü ben bile fark etmeye başladım. Artık korkmuyor, Ömer'den kaçmıyor ya da aşkımı yaşamaktan çekinmiyordum.
Ömer'de ise durumlar biraz daha farklıydı. Öğrendiklerini aramıza bozacak bir şey olarak görmese de istemsizce daha korumacı bir hal almıştı.
Her an üzerime titriyor, mutlu olmam için etrafımda pervana oluyordu. Beni kendine hayran bırakan düşünceli tavırlarının üstüne resmen kat çıkmıştı.
En çok sevdiğim şey ise asla bana gül almaktan vazgeçmiyordu. Hala her akşam o tek gülü bana alıyordu.
Bende büyük bir mutlulukla güllerimi saklıyordum. Hatta solanları bile atmaya kıyamıyor hepsini aldığım büyük kutunun içinde saklıyordum.
Ömer geçirdiğimiz üç ay içinde garip bir şekilde hiç evlenmekten bahsetmemişti. Ben teklifini kabul ettiğim an evlenmek isteyeceğini düşünürken o beni şaşırtarak bu konuda tek kelime etmiyordu.
Bir yanım artık beni istemediğini düşünse de onun moralimi bozmasına izin vermiyorum. Ömer beni olduğum gibi seviyor.
Çalan telefonum ile düşüncelerimi bir kenara bıraktım.
Ekranda gördüğüm "Pusulam" yazısı ile gülümsedim.
"Efendim sevgilim."
"Şuri seni çok özledim." Ömer'in dedikleri ile kıkırdadım.
Kalbim onun aşkı ve özlemiyle çırpınırken derin bir nefes aldım.
"Bende çok özledim mavişim." Ömer telefonun diğer ucunda derin bir nefes alırken onu düşündüm.
Bu bir haftadır oldukça yoğundu ve biz ancak akşamları görüşebiliyorduk. Normalde gün içinde ya Ömer bizim şirkete geliyordu ya da ben onun ofisine kaçıyordum.
