abi ( acımasız )

10

herkese yeniden merhaba , 

bölüm aralarına yorum yapmayı unutmayın sizin görüşleriniz benim için çok önemli. 

 okuyan herkese teşekkür ederim ..

                       ve

   iyi okumalar .....

:) :) :) :) 

........................................................................................................................

Acı kadar nefret ,

mutlu  kadar acı ,

senin hissettiğin kadar ,çaresiz olsaydım ,

şuan ağlıyor olmazdım .

Kulaklarım doğru mu ? duyuyordu yoksa beynimin bir oyunu mu ? lütfen beynimin hayal ürünü olsun diye düşünerek yanlarına gittim .

''bu imkansız '' diyen demirle her şeyin gerçek olduğunu anladım ve masanın üzerindeki soğuk0 suyu demirin yüzüne fırlattım  sinirle 

''adi herif '' dedim. o ise şaşkınlık  içinde bana bakıyordu alev ise acıyan bakışlar atıyordu hızla çantamı alıp oradan uzaklaşacaktım ki demirin aniden beni çekmesiyle kucağına düştüm şaşkınlıkla tam cevap verecektim ki o benden önce davrandı .

'' yanlış anladın '' dedi içtenlikle bende sinirle bir gülüş sergiledim 

''neyi yanlış anlayacağım acaba '' dedim sinirle o ise bir kahkaha attı ben şaşkın içinde ona bakıyordum 

''oyundan bahsediyordu o '' demesiyle beynimden kaynar sular döküldü sandım, yer yarılsa da içine girsem şaşkınlıkla  ağzım acık kalmıştı o ise o halime  daha çok gülerek acık olan ağzımı çenemden büzerek kapatıp bir öpücük çaldı ve ''üzgünüm '' film icabı hamile kalması lazım '' demesiyle yüzüne tükürdüm ve ayağa hızla kalkıp tokadı yapıştıracağım zaman elimi tuttu 

''ondan değil senden bebeğim olacak '' demesiyle ikinci bir sok dalgası vücudumu esir aldı .

''yani hayatım bir nisan sakası '' demesiyle sok geçirdim yine ve yine ,,,,oturduğum yerden hızla kalkıp  ona doğru sinirle dönerek tokadı yapıştırdığım gibi orayı hızla terk ettim . arkamdan seslenmesine aldanmadan ....

 ............................................. eve vardığı sahne ................................................................

Acı insanı yasatır ya , neden mutluluk haram bana ..

bende isterdim sevilmek mutlu olmak ama kaderin cilvesi hep bana ters köse yaptı . 

bende bu halime alışmaktan başka çarem yoktu .

 Annemin bana verdiği yemek görevini yapıyordum  : köfte , pilav ,mercimek çorbasıyla her şey   tamdı tek yapmam gereken sofrayı kurup yemeği hızla yiyerek odama kapanmak tabi ailemin sorularına maruz kalmazsam.  annemin seslenmesiyle sofra kurma işlemini yarım bıraktım 

''kızım  kapıya bakıver demir oğlum gelmiş olmalı '' demesiyle sinirlendim ama bir şey demeden kapıya doğru gittim  ayaklarımı afif yere vura vura kapıya geldiğimde aynadaki görüntüme onay verdikten sonra ''kim o?'' diyerek kim geldiğini test ettim karsı taraftan ''ben '' demesiyle kapıyı açtım karsımda yine siyahlar içinde sportif takılmış bir adet yakışıklı demir vardı ağzımın salyası akacaktı ki bana yaptıkları gelince sinirle ''geç '' dedim o ise sadece gülerek içeriye girerken de yanağımdan makas almayı da unutmadı ve bana sarılırken kulağıma ''bugün için özür dilerim hayatım '' diyerek alnımdan öptükten sonra elimden tutarak