I LOVE YOU...till forever..(ASHRALD)

CHAPTER 19

NA// Gulong gulo na ba kayo sa storya na ito hindi kayo nagiisa...Ako rin medyo sumasakit na rin ang kulot kong bangz...Gusto ko lang naman kasi maging unpredictabe ang bawat chapter ayoko naman kasi ng stereotype Im sure ganun din kayo....na magtatapos sa and they live happily ever after...Pasensya na kung medyo ginugulo ko ang mga brain cells nyo......kahit ako hindi ko pa maisip kung anong susunod na mangyayari.....Bahala na....GOODLUCK sa kin...

THANKS SA COMMENTS AND VOTES sa mga previous chapter ko huh...Basta keep voting huh....

MARCO'S POV

 Sigurado ako na sa ngayon ay hindi pa rin malinaw kay NOEMI ang lahat alam ko na sa halos dalawang linggo na hindi ko pagpaparamdam palaisipan pa rin kung anong nangyari sakin..Ganoon ang gusto kong mangyari ang unti unti syang durugin ang dahan dahan ko syang saktan......

 "ANAK....hindi ko inaakala na hahantong sa ganito ang lahat ang buong akala ko matagal mo ng binaon ang sa inyo ni NOEMI....Na nakapag move on ka na...Hindi ko inisip na sa napakaititagal na panahon ay napuno ng galit at poot ang puso mo..."sabi ng mama.....ng inamin ko sa kanya ang lahat ng nangyari...Kung paano ko hinintay ang tamang pagkakataon na gantihan si NOEMI sa ginawa nya sakin...

"Ma...Tama kayo sa loob halos tatlong taon nabuhay ako ng puno at galit sa puso dahil sa ginawa sakin ni NOEMI....At ipinangako ko sa sarili ko na hindi ako titigil hanggat hindi ko naipaparanas sa kanya ang sakit at hapdi ng ginawa nya sakin at mas dodoblehin ko pa ang sakit Ma..."Hindi na ko na hinintay na tumugon ang mama bumalik na ako sa kwarto ko....At bukas na bukas haharapin ko na si NOEMI at sasabihin ko na sa kanya ang lahat....Sa panahon at pagkakataon na kahit sya ay hindi nya inaasahan....Sasabihin ko na ako si ERIC na iniwan nya kapalit ng pera.....

NOEMI's POV

  Oo eksaktong dalawang linggo buhat noong hindi ako siputin ni Marco sa kasal sobrang sakit pero hanggang ngayon hindi ako naniniwala na magagawa nya na basta basta na lang maglaho ng walang dahilan..Iintindihin ko sya kahit masakit kung hindi nya ako talaga mahal bibigyan ko sya ng panahon alam ko naman kasi na sobrang bilis din ng nangyari saming dalawa ang importante makausap ko sya ng harapan......

"Mam..Hindi pa po ba kayo uuwi?"tanong sakin ng isang staff ng resto..halos alas dose na kasi ng madaling araw nasa opisina pa rin ako...OO nandito parin ako sa MGAR hindi ako aalis dito hanggat hindi ko nakakausap si MARCO tinatangap ko kahit anong salita at bulong bulungan na naririnig ko na sinasabi na iniwanan na nga ako ni MARCO pinagsisiksikan ko pa rin ang sarili ko dito,,Hindi ako kailangan maapektuhan.....Hindi ako kailangan bumitaw sa pagmamahal ko sa kanya..

"Hindi muna ..Tatapusin ko muna tong ginawa ko"sagot ko sa staff kahit alam ko naman sa sarili ko na hindi ako nakafocus sa trabaho ko dahil tanging si Marco lang ang nasa isip ko....

Halos ala una na rin ako ng madaling araw lumabas ng resto....

"INGAT PO MAM'paalala ni Manong sekyu na nagbabantay sa MGAR....

Halos madilim na rin ang paligid iilan na rin ang tao na nakikita kong naglalakad na for sure nagtatrabaho ito sa mga call centers na malapit sa kinatatayuan ng resto ni Marco...Matumal ang taxi halos 15mins na rin akong nagaabang dito...Nagulat na lamang ako sa isang van na pumarada sa harapan ko at sapilitan akong isinakay ng dalawang lalaki na nakatakip ang mukha...Mga kidnappers ba toh..Ang bobo naman nila kahit singkong duling wala silang mahihita sa kin...

"Anong kailangan nyo?Baka nagkakamali lang kayo ng dinukot nyo...Hindi ako mayaman...wala kayong makukuhang ransom sakin....Kaya please pakawalan nyo na ako"pilit kong pinakakalma ang sarili ko na nagbabakasakali na biktima lang ako ng mistaken identity na hindi naman talaga ako ang target ng mga kidnapers na to..

Walang nagsalita para lsa man lang sa kanila...'OMG..Paano kung mistaken identity nga ito tapos patayin nila ako dahil baka magsabi ako sa mga pulis.....Ayoko pang mamatay..Hindi ko pa nakikita si MARCO"sigaw ng utak ko...

"MAMA.pangako hindi po ako magsusumbong sa pulis..pakawalan nyo lang po ako.....mananahimik ako habangbuhay"nangingilid na ang luha ko hindi ko na maiwasan ang matakot......

"Tumahimik ka nga dyan ang ingay mo!!!"sigaw sakin ng isa at nanlilisik pa ang mga mata ito napalunok ako at lalo akong kinabahan....

Nagulat na lamang ako ng may lumapit sakin na isa sa mga kidnapers at tinalian ang dalawa kong kamay..Pilit akong kumakawala pero hindi ko kaya ang lakas nya kaya nagtagumpay syang talian ako...

Hindi na ako nagsalita dahil once nagsalita pa ako patayin na ako ng mga ito.....pero hindi ko na rin maawat ang pagtulo ng luha ko.....hindi ko alam kung ano ba talaga ang pakay ng mga ito sakin bigla kong naisip si MARCO nasaan na sya ?Kung kasama ko lang sya hindi ako makikidnap ng mga gunggong na to......Pumikit ako at nagdasal.....Ipinaubaya ko na kay Papa God ang lahat lahat....

Hindi ko alam kung saang lupalop ng impyerno ako dadalhin ng mga ito..Sa malayong malayo ba nila ako papatayin para walang makakilala kung may sakaling makakita ng bangkay ko....O baka chop chopin nila ako para mas lalong walang makitang ebidensya o di kaya susunugin nila ako tapos itatapon sa ilog ang abo ko..."NO NOEMI.....hindi ka pa mamatay...at kung mamatay ka hindi sa ganung kasaklap na paraan.....kung pwede ko lang na pakiusapn na barilin na lang nila ako tapos ilagay sa tapat ng pinto ng bahay namin atleast mamatay man ako meron makikipaglamay....

Nagulat na lamang ako ng lumapit sakin ang isa sa mga kidnaper at takpan ang ilong ko ng kung ano at doon ay unti unti na akong nawalan ng malay......

Unti unti kong binuksan ang mga mata ko...halos nagaagaw na ang dilim sa liwanag wala na ako sa van at wala na rin ang mga kidnapers..nasa langit na ba ako?Pinatay na ba ako tuluyan ng mga kidnapers?pero bat nakatali ako sa puno...hindi ako makawala...kung nasa langit na ako diba dapat nakakatakbo ako tapos hindi ganito kadilim.....Buhay pa ba ako o patay na??Hindi ko alam...

Lumingon ako sa paligid.....familiar sakin ang lugar na ito....dito ako niyaya ni ERIC magpakasal halos apat na taon na ang nakakaraan....Nasa Sta Elena ako hindi ako pwedeng magkamali....pero anong ginawa ko dito?bakit nakatali ako?OO sigurado ako buhay ako kasi parang kinukurot ang puso ko habang pinagmamasdan ko ang buong paligid,,,,Muli ay tumutulo na naman ang luha ko kahit wala pa ako ni isang idea kung anong ginagawa ko dito......Muling bumabalik sa alaala ko si ERIC habang nililibot ko ang mga mata ko sa paligid at ang puno kung saan ako nakatali dito kami naglalatag ni ERiC ng banig habang nakahiga sya sa hita ko at kinikilti ko ang tenga nya ng ligaw na chicken feather..Dito rin ako kumakanta habang tinutugtugan nya ako ng gitara,,,,Punong puno ng masasayang alaala ang lugar na ito para samin ni ERIC....Napapikit ako kasabay nun ay bumalik na naman sa alaala ko ang gabi kung kailan kami naaksidente ni ERIC at tuluyan nyang pagkawala sa buhay ko......tatlong taon akong nakakulong sa alaala nya tatlong taon na halos akala ko ikamamatay ko na....tatlong taon na akala ko hindi  na ako iibig pa...

at ng unti unti kong idilat ang mata ko isang lalaking nakatayo ang natanaw ko sa di kalayuan.....parang sasabog ang puso ko ng isipin ko na si ERIC ang lalaking yun..Hindi maaari halos apat na taon ng patay si ERIC imposible!!! biglang dumagundong ang tibok ng puso ko ng bumalik sa alaala ko si MARCO FUENTABELLA ang una naming pagkikita ang unang nagkasalubong ang mga mata namin ang mga insidente na nagkakapareho sa kanila ni ERIC ang amoy ng kotse......ang pagpunta namin sa rooftop ng buliding at kung paano nya sinabi na halos konti na lang maabot ko na ang langit.....ang pagkanta nya nung panahon na sobrang down ako sa pagaakala na tatawa ako gaya ng laging ginagawa ni ERIC sakin pero lumabas ako ng kotse dahil naalala ko na nman si ERIC s katauhan nya..........Ngayon napagtanto ko na possible na si ERIC at MARCO ay iisa lang.........pero bakit ? bakit pinalipas pa nya ang napakahabang panahon para magpakita sakin at nagpangap pa sya bilang MARCO FUENTABELLA...AT BAKIT PINALABAS NG NANAY NA NAMATAY SI ERIC aksidente?ang daming tanong hindi ko alam kung saan ako maguumpisa hanapan ng sagot......

---------

NA// naiyak ako grabe.....kahit ngayon lang ng pop up sa utak ko ang eksena na ito sa utak ko nadala talaga kayo..Sana kayo din....kung hindi naman siguro iba talaga ang epekto sa nagbabasa keysa sa nagsusulat feeling ko kasi nasa puso ko ang bawat characters ng bawat isa kaya talagang ramdam na ramdam ko...

Masasabi ko na ito ang pinakapaborito ko sa lahat ng chapters...bukod dun sa isa yung naligo sila sa ulan,,,,,,,sensya na hindi ko alam kung anong Chapter yun.....pagkatapos nito check ko...

VOTE and COMMENTS kung nafeel nyo rin ang puso sa character ni NOEMI..Sobrang maappreciate ko talaga..