"Εμαθες για τη θεατρική ομάδα;" με ρωτάει ο Κέβιν όσο βρίσκομαι στην αγκαλιά του.
Με απομακρύνει και βάζει τις παλάμες του στα μάγουλά μου, για να με καθησυχάσει. Προφανώς τρόμαξε έτσι όπως έπεσα πάνω του προηγουμένως.
Την τύχη μου, έχει πολύ ωραία μάτια.
Χαμογέλασα στραβά και έπνιξα ένα γελακι. "Φυσικά! Μόλις πήγα και δήλωσα το όνομα μου, μαζί με την Τζένη. Εγώ θα έλειπα από εκεί;" αστειεύομαι και γελάει.
"Αυτό να μου πεις... Μάντεψε!" λέει, όπως πάντα, χαμογελαστός.
"Τι να μαντέψω;" τον ρωτάω περίεργη.
"Γράφτηκα κι εγώ στην θεατρική ομάδα! Θα δοκιμάσω μάλιστα να πάρω πρωταγωνιστικό ρόλο- σε όποιο έργο κι αν παίξουμε!"
Τον κοιτάω έκπληκτη.
Αυτό σίγουρα δεν το περίμενα! Ο Κέβιν είναι ένας άντρας -πραγματικά άντρας όμως- που, όσο γλυκός και τρυφερός και αν είναι, ποτέ δεν θα περίμενα να πάρει μέρος σε θεατρικό έργο! Γενικά του φαίνονται σαχλα όλα αυτά τα θεατρικά..
"Πλάκα κάνεις!" του λέω χαρούμενα.
"Όχι!" λέει με τον ίδιο τόνο και την επόμενη στιγμή τσιριζουμε κι οι δύο με ψιλή φωνή και ύστερα σκάμε στα γέλια.
Η παρέα του Κέβιν, καθώς και η φίλη μου η Τζένη, μας κοιτάνε περίεργα.
"Γκέη!" φωνάζει ο Τζαστιν, ένας φίλος του.
"Προκατειλημμένε!" φωνάζω πίσω κι εκείνος μου βγάζει τη γλώσσα του.
Γελάμε ξανά και τώρα μπαίνουν όλοι στη συζήτηση. Τους κοιτάω όλους και χαμογελάω. Γενικά, εκτός από το ότι έχω ένα τέλειο αγόρι, χαίρομαι που τα πάω καλά με τους φίλους του.
Είναι καταπληκτικά παιδιά, και σίγουρα μου αρέσει πολύ που κάνω παρέα μαζί τους που και που.
Ξαπλώνω στον ώμο του Κέβιν και εκείνος τυλίγει το χέρι του γύρω από τη μέση μου.
"Βρείτε δωμάτιο εσείς οι δύο!" λέει ο Τζαστιν και τώρα εγώ του βγάζω τη γλώσσα μου, ενώ ο Κέβιν του δείχνει το μεσαίο του δάχτυλο.
"Μπριτζετ, πάμε τουαλέτα;" με ρωτάει κάποια στιγμή η Τζένη, κι εγώ κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.
Σηκώνομαι από το παγκάκι που καθόμουν και η Τζένη έρχεται δίπλα μου.
"Αυτό που πάτε τουαλέτα δύο δύο, πότε δεν θα το καταλάβω." λέει ο Μπεν, ένας άλλος φίλος του Κέβιν, πριν φύγουμε και γυρίζω να τον κοιτάξω.
