Hello! Hindi pa ako nakapag-update sa MDYAI dahil sa Wroter's Block na naman ako. Eto lang ang nabuo ko O.O' Pasensya na po. So, I hope maenjoy nyo po tong story. Alam ko pong karaniwan na ito pero, sana basahin nyo pa din. Yun. Thank You nga po pala sa mga nagbasa ng MDYAI! Thank you dahil naka 1K plus na sya and sa 70 votes! Sana dumami pa! I love you all guys! Enjoy reading baves! :>
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kathryn's POV
" Kath! Uii! Magkakabalikan na kami ni Aria! " Daniel. Pakilala mo na ako sa inyo. Ako nga po pala si Kathryn Chandria Bernardo. 16 years old. 4th year highschool sa Dela Rosa University. Etong kausap ko? Sya si Daniel John Ford Padilla. 16 years old din sya at 4th year highschool. Bestfriend ko sya. At mahal na mahal ko. Opo, hindi lang dahil sa bestfriend ko sya. More than that. Alam nyo yung sinasabi nilang NEVER GIVE UP. Sabi nila yun sakin, ng pamilya ko at ng isa ko pang bestfriend na si Julia. Kaya nga nasasabi ko I WON'T GIVE UP ON US. Dahil sa mga kataga nilang wag daw ako sumuko. Alam nyo yung hirap na hirap? Yung parang nabagsakan ka ng mga malalaking bato pero twing kasama mo sya at daldal nya lagi si Aria pasan pasan mo yung sandamak-mak na mraming bato na yun? Ang sakit sobra. Ewan ko ba dito, ang manhid manhid nya. Papainumin ko na sana ng Rite Med para mabawasan ang pamamanhid kaso lang hindi ko'to maiisahan. Jusmeyo. Kahit ilang beses na syang nasaktan ni Aria, parang globe pa din! Go lang ng go! Samantalang ako, globe din.Ayaw mag-give up eh. Feel ko na nga malapit na eh. Malapit pa lang ah. Kasi kapag dumating na yung time na yun wala na. Wala na lahat ng pinaghihirap ko. Wala na din ang mga pinaghirapan ko. Wala na din akong dahilan para maghirap. Sinubukan ko na nga yun gawin eh. Ang nakakainis lang, ayaw magfunction ng puso ko sa mission ko. Saklap.
" Ah! Maganda yun. Sige ah. Mauna na kami ni Julia. May pupuntahan din kasi kami eh. Sige, kita na lang bukas sa school. Bye. " tapos umalis na kami ni Julia. Linggo ngayon at nakipagkita lang sakin si Daniel sa bahay nila para lang ibalita ang magandang balita nya na para sakin hindi. Niyaya ko na lang si Julia sa park. Dun matahimik. Dun walang Daniel. Dun walang Aria. Dun.. Pwede akong umiyak at ilabas lahat ng saluobin ko. Hinanakit ko. Sakit ng puso.
Julia: Bes, Im sorry.
Kath: Huh? Bakit naman bes? Hahahaah! Masaya nga yung balita ni Daniel eh kaya dapat masaya din tayo kasi magkakabalikan na sila ni Aria! Yun naman ang gusto nya at natin diba?
Julia: Bes.. Alam ko hindi yan ang nasa loob mo. Alam kong nasasaktan ka.
Kath: Ang talino mo bes. Akala ko makakalusot nako sayo eh. Buti ka pa nahahalata mo yung sakit ng puso ko. *hik*
Julia: Bes, wag ka ng umiyak.
Kath: Sorry bes. Hindi ko kayang pigilan *sobs* Bakit ganun bes? Ang hirap hirap na! Hirap nako! Bakit di nya makitang andito lang ako?! Bakit puro si Aria na lang ha? Bakit sya na lang lagi ang nakikita nya! :'( *sobs*
Julia: Kasi bulag sya bes. Manhid at bulag sya para hindi nya maramdaman at makita yung efforts mo! Ako pa ang nagtulak sayo na wag sumuko. Mali pala ako. Dapat pala ako na ang nagtulak sayo na sumuko. Bes, alam ko hirap kana. Sorry bes. Pasensya na!
Kath: You don't have to feel sorry bes. Ganto bes, kapag di nya ako naisayaw sa JS Prom next week at puro si Aria na lang. I'll promise. Susuko nako. At.. Pupunta na ako sa Paris. Bes, naaalala mo yung inoffer sakin ni Papa? Dun nako mag-aaral kasi at least wala na akong reason para magstay dito except sayo. Papasundo kita bes, promise. Nasabi ko na yan kay Tita. Bes, kapag dumating pa lang yung time na sumuko nako, may bibigay akong sulat sayo ha? Ipabasa mo kay Daniel. Huling habilin ko na rin siguro yun.
