Cennetle tanışmaya cesaretiniz var mı?
Sırlar kapısı aralanıyor ve merakla beklenen cennet kendini
Ele veriyor..
Nazlı artık herşeyi göze alarak cenneti araştırmaya başlar.
Nazlı cenneti tanıdıkça ona daha yoğun duygular beslereken , bir yandan da...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar....
Bazı anıların hafızanıza kazınması için sadece birkaç saniye yeterlidir.Yıldırım düşmesi gibi, veya birinin vurulma anı... Buna benzer anılar yaşadıysanız, artık beyninizin en ücra köşesinde, istesenizde kovamayacağınız sonsuz bir kiracıya sahipsiniz demektir.Şimdi bende ev sahipliği yaptığım bu yeni komşu beynimi uyuşturup yerine yerleşirken, öylece bakıyordum.
*****
Barut kokusunu solumaya başladığımda hala kıpırdayamamıştım.Tetiğe basan kişide silahı hala ileriye tutuyordu. Yutkundum. Kaç saniye nefes almadım bilmiyorum.Öyle affalamıştım ki yanıma gelen çocuğun bana seslenmesine rağmen hala konuşmuyor , tepki vermiyordum.Silahı ateşleyen kişi anlık bir şok yaşayarak elindekini yere atarak kaçmaya başladı. Karşımda ki çocuk bana sesleniyordu ama ben onu tanımıyordum , tanısamda birşey diyemezdim. Sesine ulaşmak için kulaklarımda baskıyı yıkmaya çalıştım.
"Benim o adamı yakalamam gerek , duydun mu beni nazlı? Kendine gel! Atilla'nın sana ihtiyacı var! "
Başımı salladığım da yanımdan toz olup gitmişti. Yere yavaşça eğilip ona baktım , ne yaptığıma emin olamadan yere oturup saçlarını okşadım.Daha yeni alamaya çalıştığım nefesimi tuttum yine .Korkarak yana dönmüş bedenini kendime çevirdim. Birkaç saniye sonra gözleri beni bulunca dünyaya tekrar dönmeye başladı. Kulaklarımda ki uğultu azaldı. Yeniden nefes aldım. Ve kendime geldim.
"İyi misin"
Yutkundu belli ki canı acıyordu, sonra dudakları aralandı..
"Bıraktığın gibi , bana iki can borcun var " Diyerek hafif bir tebessüm etti.
O an gözyaşlarım benden izinsiz yanağımdan süzüldü.Ama yine de gülümsemesine karşılık verdim.Başını kaldırıp dizlerime koydum.uzanıp elini avucuma aldım. O acı çekerken yine o kişi geldi yanımıza , hemen atilla' nın baş ucuna çöktü . "Şerefsiz adam bir kör gibi silah kullanıyor , ama bir tavşan kadar hızlı koşuyor. "
Endişe ile yüzüne baktım... "Ne yani kaçtı mı? "
Başını sallamakla yetindi.Sonra elini kurşunun yerini biliyormuşcusuna gezdirmeye başladı.Daha detaylı bakabilmek için atilla sarsmadan ceketini sıyırdı , bu kez kan rengini saklayan koyu tişörtün de yarasını bulması zor olmadı. Kurşun omzuyla göğüs kafesinin olduğu bir yere girmişti. Kısa zaman geçmesine rağmen çok kan olduğunu düşündüm. Büyük bir ciddiyetle kurşun olduğu yeri bulmaya çalışırken baskı yapıyordu... "Burada batma var mı? " Atilla başını hayır anlamında salladı. Birkaç santim elini aynı şekilde bastırdı .Aynı soruyu tekrar sordu "Burada batma var mı? " Atilla yine hayır demişti. Parmakları kalbinden uzaklaştıkça korkum azaldı, omzuna yakın bir yere bastırdığında atilla acı şekilde kıvrandı.
