AŞK ve NEFRET (B×B)

36.Bölüm 🍂

Hayat bazen istediğimiz yönde gitmez.Aslında çoğu zaman.Biz hayata dair biseyler plânlarız,gerçekleştirmek için doğru zamanı bekleriz.Ama hayat bizim için çok farklı şeyler planlamış ve gerçekleştirmiştir bile.Bu yüzden bazı kişilerin yenilmez düşmanıdır hayat...Ve hayat öyle bir düşmandır ki en savunmasız,en beklenmedik anda,en zayıf yerimizden vurur.Kimimiz düştüğümüz yerden kalksa da kimimiz kalkamaz.

Kayra,kalkabilenlerdendi.Düştüğünde,Görkem elini uzatmıştı ve uzatılan eli sıkı sıkı tutmuş,daha güçlü bir şekilde durmuştu en yenilmez düşmanının yani hayatın karşısında.Onu güçlü kılan en güzel ve en etkili şey Görkem'in aşkıydı.Tabi bide Görkeme duyduğu aşk vardı.

Aşk bazen çok can yakıcı olabilir.Ama bazen insanı yeryüzündeki herşeyden çok mutlu edebilir.Her aşk karşılık bulacak diye bisey yok.Karşılık bulmayacak diye bişeyde yok.Yani herşey yarı yarıya ihtimalli.Iste bahsedilen pamuk ipliği budur aslında.Hani derler ya;'İnsan hayatı pamuk ipliğine bağlıdır.'diye...Görkem bu ihtimaller dâhilinde hareket etmiş ve aşkını itiraf etmişti Kayra'ya.Nitekim aşkı karşılık bulmuştu.

Bazen de insan yaşadığı duyguları anlayamaz.Buna ne denirdi ki?Duygu körlüğü mü?Yoksa korku mu?İnsan olmasını istemediği şeyleri görmezden gelir.Bunun sebebi korkudur.Umut korkuyordu işte.Gözünün gördüğü hiçbişeyden korkmayan Umut,hissettiği şeylerden korkuyordu.Ya da doğruluğundan.Sonuçta o erkekti.Duygular beslemekten korktuğu kişi de erkekti hemde kardeşim dediği kişinin eski sevgilisi.İste bu Umut'u korkutuyordu.Kalbine kızıyordu Umut.Atacak başka birini bulamamış,Mert için atıyordu.Onu her gördüğünde kalbinin hızlanması normal miydi?Bu neydi peki?Aşk mıydı?Hayır aşk değildi.Basit bisey bu geçecek diye telkinde bulunuyordu kendine.Peki öyle miydi?Umut'un kabullenmekten korktuğu duygular basit ve geçici miydi?Öyle olmasını umuyordu...

Aynı şeyler Mert içinde geçerliydi.Mert,Umut'a karşı hissettiği şeylerle cebelleşiyordu.Her ne kadar kaçmak istese de bu duygulardan,yine aynı yere dönüyordu.Her kapı Umut'a açılıyordu.Durduramıyordu Mert,Umut'u her gördüğünde hızlanan kalbini,onu gördüğünde yüzünde beliren gülümsemeyi,gözünde oluşan parıltıyı durduramıyordu.Nasil durdursun ki?Kalbine söz geçirebilmiş miydi?Kalbi onu dinlememişti ki?Ne zaman Umut gelse aklına veya ne zaman Umut'u görse o sürekli fısıldıyordu sol yanına yavaş biraz diye.

Sonuç olarak iki kalp daha birbiri için atmaya başlamıştı bile ve sadece keşfedilmeyi bekliyordu bu yeni hikâye...

Bide benim gözümden bakalım.

Umarım beğenirsiniz 🙏💕

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍂