Annem beni yeni okuluma nakil aldırmıştı ve çoktan eve yerleşmiştik bile , duvarları mor tatlı bir ev kiralamıştık ve annemin işi nedeniyle hızlıca taşınmak zorundaydık.
Yeni okuluma yarın başlayacaktım ve aslında heycanlıydım , ama bir anlamı yoktu yine hiç arkadaşım olmayacaktı
Arkadaş edinmem zaten imkansızdı
Akşam otururken annem bana cok haklı bir şey söyledi
"Kızım arkadaşlar edinmelisin"
"Anne biliyosun durumumu ama ben artık bıktım , ben bıktım anne birilerinin ölümünü izlemekten bıktım"
Bir anda gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı ve annemde benimle ağlamaya başladı
Aslında benim hayatım çok farklıydı
Böyle bir özelliğim vardı , kimsenin bilmediği bir özellik , ellerimle dokunduğum kişinin ölümünü görebiliyordum ama bu çok kötü bir şeydi her dokunduğumun ölümünü izliyordum
Bu yüzden birine bağlanmak beni korkutuyordu ya ona ellerim değerse ve ölümünü görürsem , bu yüzden hiç arkadaşım yoktu. Bu yüzden çok mutsuzdum. Siz annenize bile dokunamamak ne biliyor musunuz?
Onun ölümünü izlemek ne biliyor musunuz?
Benim hayatım böyleydi işte , yaşamak benim için bir işkenceydi
Umarım hiç arkadaşım olmazdı ve bir ölüm daha görmezdim...
《》《》《》《》《》《》《》《》《》
İşte okulun ilk günü
Zor bir gün olacak gibi bir his var içimde , bir iç çektim eldivenlerimi takarken , eldivenlerimi takmak zorundaydım eğer takmazsam her izlediğim ölümde elimde yara oluşuyordu , yavaş adımlarla odamdan çıktım ve merdivenlerden indim
Annem mutfaktan çıktığımda sordum
"Anne bugün okula gitmesem mi? "
"Gitmelisin kızım ve bir sürü arkadaş edinmelisin , emin ol her şey yoluna girecek "
"Tamam" dedim ve oflayarak okula yürümeye başladım.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
Okula geldiğimde kapıdan öylece binayı süzüyordum o sırada arkadan bir kız geldi ve selam diye bağırdı.
Bağırmasıyla korkmuştum
Korktuğum için özür dilemeye başlamıştı , bende susması icin konuştum
" tamam ,önemli değil sakin ol "
"Okey , peki niye böyle kapıda dikeliyosun yenisin galiba seni hiç daha önce görmedim "
"Evet yeniyim "
" eee o zaman tanışalım ben yeşim"
"Bende ecrin"
"Tanıştığıma memnun oldum ecrin"
dedi ve bana elini uzattı ,olamaz bunun olucağını biliyordum ve biraz bekledikten sonra elini çekti
Benim soğuk biri olduğumu düşünebilirdi ama onun ölümünü görmek istemiyordum aslında iyi bir kıza benziyordu , omuz hizasında benim tersime sarı saçları vardı
Benimkiler siyah ve dalgalıydı
Gözleri elaydı ve çok hoş duruyordu
Düşüncelerimi durdurup konuştu
" tamam o zaman gel sana müdürün odasını gösteriyim "
" tamam teşekkür ederim " dedim ve müdür odasına yürümeye başladık
Oraya vardığımızda içeri girdik ve
" hocam nakil öğrenciyi getirdim"
dedi yeşim bunun üzerine müdür
" tamam kızım sen gidebilirsin" dedi
Ve yeşim çıktıktan sonra konuşmaya devam etti
"Hmm , başarılı olduğunu duydum umarım başarına burdada devam edersin , sen 12 / D sınıfındasın kızım gel seni götüreyim sınıfına "
"Tamam hocam " dedim ve sınıfa yürümeye başladık , sınıfa vardığımızda kapıda bir hoca vardı müdür onu durdurdu ve yeni nakil öğrenci olduğumu söyledi kapıdan içeri girdik ve hoca konuştu
" evet , sınıfimıza yeni biri geldi , kendini tanıt bakalım " dedi
O sırada gözüme bir şey takıldı kapıda gördüğüm kızda ordaydı ve bana gülümsüyordu dikkatimi topladım ve konuştum
"Merhaba ben Ecrin , annemin işi nedeniyle buraya nakil oldum , iyi anlaşıcağımızı umuyorum "
dedim ve herkes fısıldaşmaya başladı
Hoca bir yere geç kızım dedi ve yeşim bana gel gel işareti yaptı onun yanına oturmuştum , ilk ders edebiyattı cabucak gecmişti ve zil çaldığında herkes başıma toplandı
Bir sürü soru soruyorlardı ama bir soru çok dikkatimi çekmişti , sarışın , mavi gözlü bir çocuk sormuştu bu soruyu
" niye eldiven takıyosun , dikkatimi çekti"
Niye bu soruyu sormuştuki
" öff sanane kerem "
Dedi yeşim ve konuşmaya devama etti
" bak ecrin bu kerem enişten olur kendisi benim sevgilim "
bende "merhaba kerem " dedim
"Merhaba " dedi ve el salladı
Hadi gel sana okulu gezdiriyim dedi ve okulu dolaşmaya başladık , her yeri dolaşdıktan sonra en son kantine inmiştik. Sonra bir yere oturduk ve yeşim keremi bir şeyler almak için yolladı o sırada bana etraftekileri tanıtmaya başladı , bunu yaparken kantinde iki çocuk kavga etmeye başladı ve herkes oraya toplanmıştı
İşin garip tarafı kimse onları ayırmıyordu ve yeşim konuştu
" bak şu kavga eden esmer yakışıklı çocuğu gördün mü? "
"Ona sakın bulaşma , adı umutcan çok belalı bir tip ve soğuk ona kimse bulaşmaz ve şansımıza küselim çünkü belki görmüşsündür o çocuk bizim sınıftan "
" niye kimse ayırmıyo onları öldürücekler birbirlerini "
" herkes ondan korkar kimse bulasmaz müdür bile korkuyor umutcandan"
" vayy be o kadar mı korkunç "
"Evet , hatta bu yüzden hic arkadaşı yok"
Garipti , bir insandan neden bu kadar korkuyorlardı ki ? Bugünüm öylece bitmişti aslında kendime söz vermiştim ama galiba tutamadım , arkadaş edinmiştim aslında yeşim harika biriydi ama benden soğuyabilirdi.
umutlanmıştım belki de her şey düzelebilirdi , gerçekten mutlu olabilir miydim ? Sanırım bunu zaman göstericekti....
Umarım beğenirsiniz ,lütfen vote verin ve yorumlarınızı bırakın , devamı merak ediyorsanız takipte kalın👌👌👌
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DOKUNULMAZ
Novela JuvenilArtık bir ölüm daha izleyemem Bir kere daha mutsuz olamam Siz hiç birinin ölümünü izlediniz mi? Ben ölmek istiyorum ölüm izlemek değil...
