Memories you won't forget

-003-

Snel leg ik het kistje weer weg. Ik wil deze herinneringen niet terug. De herinneringen dat ik hem hier vond met een mesje in zijn hand, tegen zijn pols. Of een kapotte fles.

Mijn ringtone galmt door de kamer. Het is Harry die zingt. Hij zingt once in a lifetime. Acapella. Ik vond het zo mooi dat ik het toen had opgenomen en meteen als ringtone had gezet.

"Hallo?" Neem ik op. "Louis?" Ik hoor een vrouwenstem, maar heb geen idee waar die van is. "Uhh..." "Ik ben het, Taylor." "Wat is er?" Vraag ik nadat ze een tijd stil is geweest. "Ik wilde je alleen even mededelen dat ik nogal met je mee leef." Zegt ze zacht. "Hm, okè.." Mompel ik. Taylor hangt weer op. Nou, dat was een mooi gesprek....

Ik leg mijn telefoon op het bed en loop terug naar mijn bureau.

"Weet je nog? Onze eerste ontmoeting? Het was prachtig, gewoon beter dan alles dat we eigenlijk hebben meegemaakt."

Ik glimlach zwakjes.

"De dag met XFactor, op het toilet. God hoe vaker ik eraan denk, hoe harder ik moet lachen. Bij mij sloeg er meteen eem vonk over. Het voelde geweldig. Jouw lichaam tegen de mijne..."

Het is alsof ik terug in de tijd ga en alles weer opnieuw gebeurd.

"We liepen tegen elkaar aan. De 'Oops' en 'Hi' gebeurde. Het was geweldig om je stem te horen. Het was zo mooi, en ik wist zeker dat ik oud wilde worden, met jou aan mijn zijde."

Ik hoor het hem nog zeggen. Zijn perfecte stem. Het was zo mooi. Het klonk gewoon als muziek in mijn oren. En het werd alleen maar mooier.

"En toen we uiteindelijk hoorden dat we samen in een band kwamen. Het was alsof er een droom uitkwam."

Ik leg mijn pen op het blad en loop de kamer uit. Beneden aangekomen, ben ik alleen. Ik haal mijn schouders op. Wat kan het mij interesseren? Nu heb ik eindelijk een beetje tijd voor mezelf.

Ik loop de keuken in en pak een maaltijd salade. Nadat ik het plastic eraf heb gehaald, ga ik aan de kruk zitten. Voorzichtig kijk ik naast me. Ik voel het. Ik voel dat hij naast me zit en me aanmoedigd om te eten. Want ik ben niet dik!

"Kom op Lou. Je kunt het, echt waar. Ik geloof in je! Pak die vork in je handen." Ik hoor het hem nog zeggen. Elke avond opnieuw.

Ik kijk naar mijn vork. Mijn vingers pakken het voorzichtig vast en brengen het naar de salade. Ik bijt op mijn lip. Ik moet het doen. Voor Harry! Ik prik de vork vol me sla en stop het in mijn mond.

"Ik ben trots op je, Lou." Ik voel zijn lippen op mijn wang. Ik bloosde zo erg, maar wist dat ik echt trots op mezelf kon zijn.

Na het eten plof ik neer op de bank. Mijn voeten leg ik op tafel en pak een pakje sigaretten. Voorzichtig steek ik er eentje aan die ik in een kwartier oprook. Ondertussen kijk ik naar 'Fresh prince of bel air'.