Yıldızlar Sana İstediğinde Gülümser

Giriş / Kesit

Yaptığım tek şey koşmaktı.

Koşuyordum, her dolduğum gece yaptığım gibi.

Tüm gücümle, ne kaldıysa içimde.

Çektiğim acıların, yaşadığım sorunların, ağladığım gecelerin, ruhumdaki yaraların, gelip geçmeyen hevesimin, sevimli gözüken sahteliklerin, sönen ışıklarımın... Her şeyin geride kalmasını umarak ve buna inanarak koşuyorum henüz aydınlanmamış ve kimsenin uğramamış olduğu sahada. Soğuk koşmaktan ısınmış olan bedenimi rahatsız etmeyi bıraksa da yüzüme çarpmaya, gözlerime batmaya devam ediyordu. 

Ağlamak istemiyordum ama buz kesen gözlerim sulanıyordu. 

Ciğerlerim deliniyordu aldığım her nefeste. 

Soluk borum alev alıyordu zorlayarak nefes almaktan.

İçime attığım her acının keskin parçaları boğazımı kesiyordu, delik deşik bırakıyordu ve iyileşmem için bana zaman tanımıyordu.

Takılan ayağım beni yüz üstü yere çakılmama mecbur bıraktı. Acıyan dizlerimi ve parçalanan göğüs kafesimi yok sayıp kendimi yapay çimlerin olduğu yere attım. Ve içimden gelen çığlığı bastırmak yerine onu gökyüzüne kavuşturdum. Artık arka arkaya inen göz yaşlarım, hıçkırıklarıma karışmıştı. Kalbim deli gibi atıyordu. Şimdiye kadar içim o kadar dolup taşmıştı ki acıyla, kırgınlıklarla... İşte şimdi hepsini dışa vuruyordu bedenim. Daha fazla tutamam diye bağırıyordu suratıma suratıma. 

Kimse duymuyordu yine ağlamamı, hıçkırıklarımı. Kimsenin haberi yoktu çığlıklarımdan. Kimse tutmuyordu elimden. Kimse kaldırmıyordu beni yerden. 

Çünkü kimsenin ilk tercihi ben olmamıştım.

Peki ne anlamı kalacak eğer şimdi vazgeçersem?

Gencecik yaşta çürüttüğüm bu yaşlı bedenden? 

 Umrumda değil mi ne derler? 

Gündüzü alt edemiyorsan kapında gece bekler.

Çünkü yıldızlar sana istediğinde gülümser. 

Selamlar sevgili okurlar :) 

Çok heyecanlı olduğum bu yeni hikaye serüvenimde oy ve yorumlarınızla bana destek olmanızı bekliyorum. 

İyi okumalar dilerim.

Sizi seviyorum.