Mission (almost) impossible

Hst. 6

We hebben Crash naar de hotelkamer gebracht, en zijn daarna naar het restaurant gegaan om wat te eten. we zoeken een tafeltje uit voor twee personen in de hoek van het restaurant. niet veel later komt er een ober aangesneld. "kan ik u wat te drinken aanbieden?" vraagt hij beleefd. ik knik. "een rode wijn graag." de ober noteert het in zijn boekje. dan wendt hij zich tot Grell. "en u, wat kan ik u inschenken?" Grell denkt even na. "voor mij ook een rode wijn." de ober loopt weg. "romantisch hé, Grell?" vraag ik dromerig. Grell pakt mijn hand. "Vind ik ook." zegt hij met een grijns van oor tot oor. Dan valt mijn oog op twee mannen aan de andere kant van het restaurant die steeds naar mij en Grell kijken en zitten te smoezen. ik buig me naar Grell toe. "die mannen daar kijken de hele tijd naar ons." Grell kijkt ook, en dan kijkt hij weer naar mij. "ik begrijp ze wel." ik kijk Grell vragend aan. Hij grijnst. "Je bent zo knap dat ze wel moeten kijken." ik glimlach. dan buig ik me verder naar Grell toe en geef ik hem een kus.

We zijn net klaar met eten. de mannen zijn ongeveer een half uur geleden weg gegaan. "Zullen we nóg romantischer gaan doen en een eindje gaan lopen?" stelt Grell voor. "Ja, gezellig." zeg ik en gearmd lopen we naar buiten. We lopen richting een park. ik ga dichter naast Grell lopen en hij slaat zijn arm om mijn schouder. We lopen door een poort naar het park toe en kiezen de route langs het water door een bos-achtig stukje. Er lopen behalve wij helemaal geen andere mensen. Kan het nóg romantischer? vraag ik mezelf af terwijl ik volop geniet van het moment. Dan hoor ik een takje kraken, en ik draai me in een flits om. het lijkt wel alsof er iemand achter een boom duikt. Grell ziet me kijken. "Het was vast niks." ik knik, en we lopen verder.

We zijn nu in een best wel bos-achtig en dicht begroeid stuk, waar écht niemand loopt. het is best koud, en ik bibber. Grell houdt zich dichter tegen me aan. ik glimlach, en wil hem net een kus geven als ik iemand hoor zuchten. ik draai me om, en zie duidelijk dat er iemand achter een boom staat. mijn ogen gloeien, en veranderen van rood in groen. ik sprint naar de boom toe. de persoon zet het ook op een lopen. Grell haalt zijn kettingzaag tevoorschijn en rent achter me aan. De persoon struikelt, en valt. ik ren nog iets sneller. ik sta nu voor hem, en ik kan hem goed zien. mijn ogen worden groot. "UNDERTAKER!?" Schreeuw ik verbaast. hij kijkt naar me met een enorme grijns en steekt zijn hand op. "Hé Scar." Grell komt er hijgend aanrennen, en gaat naast me staan. "Wat doe jij hier!? Scar, wat doet hij hier!?" ik kijk boos naar Undertaker. "Dat zou ik ook wel willen weten." Undertaker kijkt naar ons met een scheef lachje. "ik had zin om te gaan wandelen." ik kijk hem aan vol onbegrip. "en dus reis je af naar een stad in België, om in je eentje te gaan wandelen in een romantisch park?" Undertaker kijkt me aan, nog steeds lachend. "Eh, zoiets." Grell heft zijn kettingzaag op en zegt dreigend "We willen de waarheid, NU!" Undertaker zucht. "Oké, jij je zin. ik ben gestuurd door William, om jullie in de gaten te houden." Ik schop boos tegen een takje. "ik wist het!" Grell kijkt ook boos. "dat hij MIJ niet vertrouwd!" Undertaker begint te schaterlachen. "eh, Grell, ik wil niet lullig doen of zo hoor, maar de vorige keer dat jij een missie had zijn er twee complete dorpen afgebrand!" hij begint nog harder te lachen. ik kijk naar Grell. hij kijkt nog steeds boos, en doet zijn mond open om iets te zeggen, maar ik schud mijn hoofd naar hem. "Rustig, Grell." Grell kalmeert. ik wend me weer tot Undertaker. "Je kunt wel weer gaan, want wij kunnen het heus wel zelf." Undertaker knikt. "als dat is wat jij wil..." hij staat op, en verdwijnt in het donker.