-Hatırlatma-
Aklıma gelen anıyla tuaf hisler tekrar beni istila etmeye başlıyor.Çok uzun zaman mı oldu? Hayır. Çok şey değiştimi? Evet.
''Eee ne olmuş?''diyorum boğuk çıkan bir sesle.
''Sanırım artık sanada ispatlamış durumdayım o halde''diyor yanına beni çekerken.
''Sanırım''diyorum kıkırdayarak.
Adama bak.İlla kendini haklı çıkartacak.Tatlı şey seni...
''Seni seviyorum''diyo kafasını boynuma saklarken.
''Bende ama birazdan annenler gelecek''
''Gelsinler''diyor öpücüklerini boynumda sıralarken.''Onların gelmesi bizim birbirimizi sevmemize ne gibi etkide bulunabilirki''
-
'' Ee sen neler yaptın Zeynepçim'' diyen Sevim Hanımın sesiyle kafamı tabağımdan kaldırıp Sevim Hanımın suratına bakıyorum.Ah, evet. Geldiler ve müstakbel kayınvalidem ile kayınpederime ve en önemlisi müstakbel kocacıma yemekte eşlik ediyorum.Bir hizmetçi olarak!
''Hep aynıydı Efendim''diyerek yalan söylüyorum.'Siz gittiğinizden beri yaşadığımız değişikliğin haddi hesabı yok.Artık kayınvaldemsiniz ,tebrikler!'diyemeyeceğim için yalan söylemek zorunda kalıyorum.
Haklıyım değilmi?
Bence deminden beri Keremin masanın altından ellerimi okşaması yüzünden sinirlenmektede haklıyım.Annesi ve Babası dikkatlerini başka yerlere verdikleri zaman kaçamak bakışlar atıp ellerimi okşuyor.Huylanıyorum,hoş karşılanmıyacak tepkiler vermemek adına sıktığım dişlerim sanırım bir iki hafta ağrıyacak.
Yapmaması için kaç kez bacağına sertçe vurup ikaz etsemde sanırım şu bacağa vurma olayı hoşuna gitmiş olacakki bıyık altından gülüp ellerinin tersiyle bacağımı okşama başlıyor.
Zaten ellerimi ellerinin alması ile dayanma gücüm kalmamıştı,adam oturmuş elleriyle bacağımı okşuyor.Şu an çığlık atmamak için kendimi o kadar sıkıyorum ki anlatamam.
İstemsizce masadan ayağa fırlayıp bana şaşkınca bakan ev sakinlerine bir açıklamada bulunmaya çalışıyorum.
''Şey ben doydum da o yüzden kalktım yani hızlıca'' diyorum gülümsemeye çalışarak.Tamam berbattı farkındayım.
''Tamam afiyet olsun Zeynepçim'' diyor Kerem alayla.Sinir şey!
Keremden bana ithafen böyle şeyler duymaya alışık olmayan Sevim Hanım ve Ahmet Bey ağızları açık bir şekilde bir bana birde Kereme bakıyorlar.
''Sizi böyle samimi görmek çok güzel. Yokluğumuz size çok iyi gelmiş''diyor Sevim Hanım yarı şaşkın yarı mutlu bir şekilde.Kadının nutku tutuldu.Haklı tabii... Bende çok şaşırmıştım.Onun şaşırması da çok normal.Yani kadın alışmış Keremin bana öküz gibi böğürmesine şimdi böyle olmamızı idrak edemedi.
''Aa tabii Annecim,biz sizin yokluğunuzu fırsat bilip 'kaynaştık' ''diye cevap veriyor Kerem gözlerimin içine bakarken.Hala dalga geçiyor çıldıracağım bunun bu geniş tavırları yüzünden.
''Keşke daha önce gitseydik.''diyor Ahmet Bey şaşkınlıktan arınmış bir tebessümle.
''Keşke''diyoruz Keremle aynı anda.
....
''Bak Zeynepçim bana her şeyi anlatabilirsin biliyorsun dimi'' diyor Sevim Hanım bulaşıkları yerleştirirken.Evet biliyorum size çok saçma geliyor ama Sevim Hanım böyle biri beni kızı olarak gördüğünü söylüyor ve ben bişeyler yaparken olabildiğince yardımcı oluyor.Onu bazen bende anlamıyorum madem işini kendim yapmaya meyillisin neden hizmetçi alıyorsun evine.Gerçi iyiki almış...
