Cennetle tanışmaya cesaretiniz var mı?
Sırlar kapısı aralanıyor ve merakla beklenen cennet kendini
Ele veriyor..
Nazlı artık herşeyi göze alarak cenneti araştırmaya başlar.
Nazlı cenneti tanıdıkça ona daha yoğun duygular beslereken , bir yandan da...
Birkaç saatin içinde atilla daha da toparlandı. Polisler ifade almak için geldiğinde şafak söküyordu.Bu olaylarla ilgili bir haber olabilir mi diye düşünmüştüm. Polisler giderken sarı cadı'yıda yanlarında götürdüler, bir takım imza( v.s.) işler vardı. Doktor artık eve gidebileceğini söylediğinde artık benim içinde gitme vakti gelmişti. Zaten kardeşi varken bana gitmek düşmezdi.Ama atilla ise..
"Ben eve gitmem , hele bununla asla " derken kardeşinden söz ediyordu.
Düşündüm."Arkadaşların olmaz mı? "
"Ben o okulda okumuyorum artık , hiçbiri ile de konuşmuyorum"
"Bu saatte evden başka bir yere gidemezsin ama " dedim
Şu an sarı cadı' nın burda olmamasına sevindim , eğer burda olsaydı kesin atilla'yı evine götürürdü.Ama atilla içimi okumuş gibi ..
"Sakın defneye söylemeyin , onda kalmam asla" Yüzünde ki endişeli ifadeyle, sonra kardeşi...
"Biz sana niye soruyoruz ki evine gidiyoruz "
"Evet" diyerek onayladım.
"O zaman bir şartım var ?"
"Nedir "diye sorduğumuzda .
"Nazlı da gelicek " dedi.
"Ne! " Bu olanlar yetmezmiş gibi bide evine mi gidicektim yok daha neler .
Kardeşi ev oturmalarına giden teyzler gibi dizine vurup ayağı kalktı .Atilla'yı kaldıracak hamle yaparken...
"Hadi kitty eve gidiyoruz" dedi.
Atilla bana bakınca mecbur gitmek zorunda kaldım .Dakiklar sonra beyaz spor arabanın içinde buldum kendimi.Yorum yapsamda benimle ilgili olması hoşuma gitmişti. Ona hala kızgındım.
Sabahın ilk ışıklarıyla evine ulaşmıştık. Tabi ev mi ? Saray mı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Orası meçhul. Kardeşi atilla' nın koluna girerken, dikkatlice onu üst kata taşıdık. Henüz yeteri kadar aydın olmayan odanın kapısında durduk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nazlı şu ışığı açsana "dediğinde Bu odanın kime ait olduğunu anladığım için kımıldayamamıştım.Atilla hafif bir tebessüm ederek ..
"Merak etme senden hariç bir dişi sinek bu odaya girmez"
Daha cümlesi bittiği anda gözlerimi kısıp, elimin tersiyle vurdum..Birazcık canı acısada hak etmişti.
"Emin ol şu bir harfine bile inanmıyorum. " dedim başımı çevirip.
"Evet o yüzden şuan elimi tutyorsun "dedi .
Gerçekten ben ne ara böle yapmıştım ki ? Onu umursamayıp, yatağına yatmasına yardım ettim.Ben ilaç içebilmesi için aşağı kata inip su aldım.Geri döndüğümde kardeşi yoktu.Atilla ise dalmak üzereyken yanına gidip ilaç içmesine yardım ettim.Başını tekrar yastığa koyduğunda ..
"Uykuya dalana kadar yanımda durup saçlarımı okşar mısın? "
Yanaklarım gülümsemek için zorladım.Ama buz dolabının içinde olmuş gibi acı'dı içim , yatağın kenarına oturup saçlarını okşarken aklımda binbir soruları def ettim şimdi sırası değildi. Çok geçmeden uykuya daldığında , bende telefondan ilayda' ya mesaj atmıştım ..
(İlayda nazlı'nın en yakın dostu)
"İlayda başımdan geçenleri bir bilsen roman olur , şuan bizimkiler hiçbir şekilde nerde olduğumu bilmiyor birkaç gün sende olacağımı söyle onlara, jarjim bittiği içinde arayamadığımı da söyle.Lütfen ne yap et ikna et şunları ben sana sonra herşeyi anlatıcam , bay bay kuzum "
Umarım yapabilir diyerek telefonu komple kapadım. Ben önce elimi saçından çektim , sonra ona bakıp gerçekten kim olduğunu sorguladım .Kütüphanede çalışan bir çocuk nasıl olurda bu kadar büyük bir evde yaşayabilir ki? Yada kardeşi. Sen kimdin atilla , benim bilmediğim başka neler vardı...
