Kerem uyandı ve herkes salona topladı. Tabi annemler de vardı. Hicbir sıkıntı yok ama bu ceydanın ne işi var? Ona ne? Abimin söze başlamasıyla irkildim. Yanımda da kerem var. Dondu konuşmuyor. stresten olsa gerek kasıklarımda da hafif bir ağrı var.
"Ayşe, oldu mu böyle birşey?"
"Evet abi"
"Kızım sen beni delirtmek mi istiyorsun? Insanlara ne deriz? Evliyken yapmadın da şimdi mi yaptın sen nasıl namusu-" muhsin amca söze girdi
"Rıza yapma böyle. Çocuklar zaten birbirini seviyor. Yapmışlar bir hata. Güzel tarafından bak dayı oluyorsun. Kız hamile zaten üstüne gitmeyin" sonra yelda teyze atıldı;
"Ne muhsin? Haklı adam bu kız ne yaptı etti oğlumun yatağına girdi. Bak hâle bak."
"Anne yeter! Bu istenmeyerek olan birşey değil. Ayşeyi de çocuğunuzu da istiyorum" kerem bunları söylerken şaşkınca bakakaldım. Durumumun da iyi olduğu söylenemezdi. Ağrım gittikçe artarken bunu gizlemekde bir okadar zorlaşıyordu.
Artık uğultu gibi gelen kavga seslerinin başımı döndürmeye başladığında bu gecenin hem bebek hem benim için faydalı olmadığını anladım. Çantamı alıp çıkarken de kimse farketmemişti. Kendimi bahçeye attığımda soğuk havanın yüzüme çarpışı iyi geldi. Daha sonra goncayı aradım.
"Gonca işler çok karıştı..Ben iyi hissetmiyorum.. sana gelebilir miyim?"
"Kızım gel tabi de nasıl iyi hissetmiyorum. Sancın falan mı var?"
"Sadece başım dönüyor." Ona kasıklarımdaki ağrıyı söylesem kereme yetiştirirdi..
"Gel o zaman bektiyorum"
Telefonu kapattım. Tam evden çıkacaktım ki biri kolumdan tuttu ve beni kendine çekti. Ah tabii ki keremdi..
"Kerem.."
"Ayşe niye daha önce söylemedin?"
"Istemezsin diye düşünmüştüm"
"Saçmalamışsın, senden bir parçayı nasıl istemem?"
"Kerem ben.."
"Sana hâlâ aşığım"
"Ne? Ne diyorsun kerem sen kendinde değilsin."
"Evet kendimde değilim aşkın sarhoş etti beni."
"Kerem ben seni seviyorum"
Dememle dudağıma yapışması bir oldu. Tabii ya ne bekliyorduk ki? Kerem işte.. öpüştükten sonra aklını aklıma dayadı.
"Seni çok özledim."
"Bende... Kerem ne yapıcaz? Abim,annen,annem.. hepsi karşı çıkıyor"
"Umrumda değil"
"Kerem anlamiyorsun çevremizdeki insanlar.. herkes karşı çıkıyor. Biz evli bile değiliz"
"Ama evliydik"
Unutmuş olduğum ağrım yine kendini gösterirken sadece ayakta durmaya çalıştım.
"Ayşe sen iyi misin? Rengin bembeyez"
"Hıhı"
"Emin misin?"
Gözlerim kararmaya başlarken keremin beni kucağına aldığını hissettim. Sonrası yok. Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Ne oldu bana? Başımı sağ tarafa cevirdiğimde kerem vardı.
"Ayşe,güzelim uyandın mı?oh şükürler olsun"
"Kerem ne oldu?"
"Bayıldın ama merak etme bir sorun yok."
