Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayaklarımı geride unuturum. Peşimden koşunca o karanlık. Bir bulut iner göğsüme. Anlık... Ve pamuk mevsimi başlar. Her nefes verişimde. Tüm o karabasanlar, Gündüz annemin kutuya kilitlediği. Halbuki anahtarı bendeydi. Birer birer peşimden, Ayaklarıma basarlar. Bilmem ki bu göz alıcı, Ve kurtarıcı ışık, Olmasa tüm bu çocuklar, Gece ne yaparlar?
