Loving You Perpetuity

Prologue

PROLOGUE

I'm packing my things because i'm going to the philippines. I want to forget the pain, memories, and even my feelings for him. Kahit anong gawin ko i still can't forget him for pete's sake it's been a year! I don't know what to do.

Ang naisip ko pag ba umalis ako sa bansa na 'to,makakalimutan ko na ba siya?makakalimutan ko na yung nararamdaman ko? Yung sakit na naramdaman ko nung iniwan niya ko?

I'm done packing my things so i called my driver to bring me in the airport because my flight is 1 hour from now on. Malapit lang naman ang airport dito so hindi naman ako mala-late.

Pagkarating ko sa airport ay saktong tinawag ang flight ko kaya dumeretso na ako para sumakay ng eroplano. After an hour maglalanding narin ang eroplano. I look at the window and see my reflection. I sighed and fixed myself bago bumaba ng eroplano. My hands are sweating while getting my phone on my side bag,ba't ako kinakabahan?

"Yow Devereaux Ryleeee." I called my bestfriend. Natawa ako kasi parang pambababe yung pangalan niya... Devereaux?

"The Hell?bakit ka tumawag Paisley Mintz?" Napataray nalang ako ng gayahin niya rin ako.

"Devereaux Ryle sunduin mo ko sa airpoooorttt!!" I said with a jolly tone.

"Hala,saglit," may kumalabog, baka nahulog sa higaan?"nakalimutan ko! Ito na paalis na 'ko, hintayin mo 'ko dyan." Sabi niya at pinatay na ang tawag,nagkibit balikat nalang ako at umupo muna sa waiting area para hintayin siya.

Nangako kasi siya na susunduin niya 'ko. Actually,my daddy is the one who will fetch me but he insisted kasi saktong tumawag ako ay nandon siya sa bahay so siya nalang daw at syempre bestfriend ko naman why not?

After an hour sa wakas ay nandito na siya natawa naman ako sa itsura niya. Magulong buhok,gusot pa ang damit at hindi pa na butones yung dalawa sa taas.

he look so hot. pero kasi gwapo naman talaga ang bestfriend ko eh,full package actually ewan ko ba ba't wala pa itong girlfriend.

Broad shoulder,tall,his skin is color tan(i like his color kasi yung kulay ng balat ko puti eh ),mesmerizing eyes (na halos lahat ng babae ay mabibighani pag tinignan niya)kissable lips and lastly gentleman and caring(para sakin,masungit yan sa iba lalo na pag 'di kayo close),moody din. Natawa naman ako sa naisip ko. Talaga?ganon ko siya i describe?eh panget panget niya eh hmpp.

"Hoy Mintz! dalian mo na dyan." Sabi niyang nakahalukipkip. Mintz amp. Ayoko ng tinatawag ako sa second name ko but  he use to call me that since we we're kids so yah okay lang bestfriend ko naman eh.

"Eh kung tulungan mo kaya ko?" Sabi ko

"Tsk... Salamat ka bestfriend kita."

"Edi thank you!" Ngiti-ngiting sabi ko at ilingiling naman siya lumabas.

Pagkalabas niya ay nakita kong pinagtitinginan siya. Pati ba naman dito sa airport may magkakagusto sakanya or na a-attract?sabagay hindi naman siya magiging heartrob ng school nila kung hindi siya ma appeal whahahaha.

"Tara na,naghihintay na si tito sa bahay niyo." Sabi niya. Pumasok ako sasakyan niya at umupo sa passenger seat.

"How are you?bakit mo nga pala naisipan umuwi?Dito ka na ba mag-aaral kasi sa susunod na linggo na ang pasukan ha?" Napabuntong hininga naman ako kaya napatingin siya sakin saglit at binalik na ang tingin sa daan.

"I'm fine,I just want to forget and yeah i decided na dito nalang mag-aral." Tumango naman siya.

"Why do you want to forget?something happened in South korea?care to tell me?i'm your bestfriend." Hindi naman kasi ako nagtatago ng sekreto kay Ryle,ito lang talaga. Tsaka masyado silang strict ni papa kaya hindi ko sinabi. Nagsimula na akong magkwento.

"Uhmm... i had a boyfriend-my first love last year but hey wag kang magalit hindi na kami."At my youngest age,I considered him as my first love because even though he broke my heart i still love him and i can't still forget him or maybe i don't want to forget him. Tumango naman siya at nag patuloy ako magkwento.

"That's why i want to forget..... Why y'all boys like that? Iiwan kaming mga babae kasi nagsawa na. Iiwan kami kasi nakahanap na ng iba,ng mas better. Iiwan kami-ako kasi hindi na masaya. Ganon ba sa isang relasyon?maghihiwalay na kasi wala na yung spark?maghihiwalay na kasi hindi na masaya?para sakin kasi hindi eh... kung mahal mo talaga siya at mahal ka niya ay gagawa kayo ng paraan para hindi kayo masira. Pero mahirap lumaban sa isang relasyon kung ikaw nalang ang nagmamahal,mahirap isalba ang isang relasyon kung mag isa ka nalang lumalaban. I still don't get him eh bakit ano bang meron ang ibang babae na wala ako?." Napahagulgol na ako. It's been a year but when i talk about him i get emotional. Nakita ko naman siyang pinark sa gilid yung kotse niya.

Kumuha siya ng tissue sa dash board at inabot sakin."thank you.." Niyakap niya ko at yinakap ko rin siya.

"Hey... hindi naman ganon lahat ng lalaki eh there are still a men who're true to his words and maybe hindi lang kayo destined sa isa't isa. Maaring dumating lang siya sa buhay mo for some reason-to be a lesson rather. Ano bang pangalan ng lalaki na yan para mabugbog ko. He doesn't have the right to hurt you." Tumawa naman ako.

"Thanks for comforting me. Ayoko sabihin,love ko parin naman 'yon kahit sinaktan niya 'ko. Lilipas din ang panahon at makakalimutan ko siya. Tara na." Sabi ko at tumango naman siya.

"Tsk...Pag nakita ko talaga yan,sasapakin ko 'yan. Malalaman ko rin kung sino yan." Sabi niya habang nag drive. Natawa naman ako ang protective talaga.

I wish makalimutan ko na siya...

I hate this feeling for loving him even though he hurt me-he broke me.

But for now, i still keep these feelings,maybe bumalik pa siya sa'kin? magkita pa kami?magkabalikan pa kami?marupok na kung marupok pero tatanggapin ko parin siya kung sakaling balikan niya 'ko.

**********

Enjoy Reading! Hanggang sa susunod na chapteeerr...