Μήπως έχεις μπλέξει και εσύ με ένα παλιόπαιδο και δεν έχεις ιδέα για το τι να κάνεις; Μήπως δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς ένα Κακό Αγόρι; Ορίστε ο οδηγός σου!
•Πρόφαση• [1] - [13]
Ζωή - Τι γυρεύεις εσύ εδώ;
Κάμερον - Ε όχι ρε πούστη, πόση ατυχία σ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πλευρά Κάμερον
Βλέπω το στόμα της να ανοίγει σιγά σίγα από την έκπληξη, λίγο ακόμα και θα χωρέσει ολόκληρο τενεκεδάκι κόκα-κόλας. Με τα δάχτυλα μου χαϊδεύω απαλά το πηγούνι της. Περιμένω μια μικρή ανταπόκριση ο μαλάκας εδώ πέρα ρε Ζωίτσα, μην με αφήνεις στο διαβάστηκε.
Ζωή - Ε-ε-εε-ε;
Τραύλισε λες και έπαθε εκατόν πενήντα εγκεφαλικά και εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου. Κόλλησα το σωματάκι της επάνω μου παίρνοντας μια ανάσα, πόσα να αντέξω και εγώ ο δύσμοιρος;
Κάμερον - Μου αρέσεις λέω ρε Ζωίτσα. Μου αρέσεις, ξέρεις; Πως κάνανε στις ταινίες του 90' που αφιέρωναν τα τραγούδια στις ντισκοτέκ; Ε αυτό, χωρίς την ντισκοτέκ.
Προσπαθώ να της εξηγήσω αλλά φαίνεται να τα κάνω χειρότερα. Έχει ασπρίσει ολόκληρη. Κοίτα που θα φάω τα μούτρα μου ο μαλάκας και το μωρό δεν με γουστάρει. Κοιτάζει τα μάτια μου λες και είμαι ούφο. Ρε ματιά μου γλυκά, γιατί;
Κάμερον - Ζωή με ακούς;
Προσπαθώ να μαζέψω τα ασυμμάζευτα, τι να πρώτο πω; Να πω ότι είναι πλάκα, ότι της κάνω φάρσα, ότι έφερα τον Απρίλη δύο μήνες νωρίτερα; Τι; Παναγιά μου τι χυλόπιτα κατεψυγμένη ήταν αυτή που έφαγα…
Ζωή - Ε; Ε-ε ναι- σ-σ-σ-σε-σ-σε-σε ακούω.
Τέλεια, τώρα παθαίνει και διαλείψεις. Θεέ μου, να με δει δεν θα θέλει μετά από αυτό, θα ακούει το όνομα μου και θα αλλάζει σταθμό. Τι θέλεις και το ανοίγεις το ρημάδι το στόμα σου και εσύ ρε μπαγλαμά;
Κάμερον - Και δεν έχεις να πεις κάτι;
Νιώθω τόσο μαλάκας γαμώ, τόσο μαλάκας. Θέλω να τα σπάσω όλα, θέλω να φωνάξω, να βρίσω, θέλω ένα τσιγάρο, θέλω την Ζωίτσα αλλά εκείνη με έχει συνδέσει απευθείας με Κάιρο! ΓΑΜΏ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ-
Ζωή - Ε-εγώ-
Η πρόταση της μένει μετέωρη καθώς δεν έχει πάρει το βλέμμα της από πάνω μου. Με κοιτάει σαν την αγελάδα το τριφύλλι, και εγώ νιώθω σαν το αρνί στην σφαγή. Μπορεί να ανοίξει η γη και να με καταπιεί; Το έχω ανάγκη… Μένω αμίλητος, παίρνω το χέρι μου από το πρόσωπο της και απομακρύνω σιγά σιγά το άλλο από την μέση της. Περιμένω υπομονετικά την χυλόπιτα να έρθει, να ανοίξει το ρημάδι της να πει μια κουβέντα. Βρίσε με ρε Ζωίτσα, από την σιωπή σου καλύτερο θα είναι.
