MEDCEZİR

10.BÖLÜM: SENİ KAYBETTİĞİMDE

Bölüm Şarkısı: PERA - Seni Kaybettiğimde

Kalbim... Duyuyor musun beni? Nasıl acı çektiğimi görüyor musun? Peki ya gözyaşlarım... Usulca süzülürken yanağımdan sana ulaşıyor mu? Bak... Bak yine öldüm ben... Babamın gittiği zaman ki gibiyim... O küçük beş yaşında ki kıza dönüştüm yine... Annesi dışında kimsesi olmayan, bu durumun farkında olduğu için her zaman ağlayan,
sonra doğum günü hediyesi olarak alınan kamerasının karşısına geçip sanki babası ile konuşuyormuş gibi yapan o minik kızdım yine ben...

Neler mi oldu? Ağlayarak ayrıldım Uzay'ımdan. Beni havalimanına bıraltı, ayrılamadım ondan... Böyle içim yandı... Sanki ben tekrar babamı kaybetmiştim...

Ve canım çok acımıştı... Düşünün canım bile bana acımıştı...

Şu an yanımda ağlayan annem ve onu teselli etmeye çalışan Bora. Tabi siz bilmiyorsunuz Bora'da geliyor. Evet, evet! Kanada'ya geliyor bizimle. İşinin olduğunu, zaten gideceğini, biz giderken bizimle gelip hem yardım edebileceğini hem de kendi işlerini hallede bileceğini söylemişti. Hayır diyemedim. Zaten gidecekmiş, ne diyebilirdim ki?

Annem amcamdan hiç hoşnut olmazdı ve şu an hüngür hüngür ağlıyordu. Yine de sesimi çıkarmadan uçağı bekledim. Telefonum ile ilgilenirken Uzay'ın araması düştü ekrana. Hemen ayağa kalktım, burada konuşamazdım. Ben kalkınca Bora'nın bakışları bana yöneldi.

"Nereye Medcezir?"

Ekranı ona göstermeden telefonu salladım.

"Telefon ile konuşacağım."

Kafasını salladı fakat yüzünde anlıyamadığım bir ifade vardı. Çok takılmadan hızlı adımlarla oradan uzaklaştım ve arama kesilmeden onaylayıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Alo?"

Derinden gelen bir iç çekiş geldi önce.

"Çok özledim... Şu an burda olsan, sarılsam, böyle boynuna gömülüp kokunu çeksem içime..."

Ben de derin bir çektim, utanmıyordum şu an. Çünkü kalbim utanmamı engelliyordu, zaten büyük bir acı içindeydim ve utanmaya yer kalmamıştı.

"Ben de çok özledim. Keşke biraz daha kalsaydım. Ama şöyle düşün; 'Biz yan yanaydık ve o kulübe böyle bir mucize görmedi...' değil mi?"

Ses gelmedi bir süre sonra ağlamaklı tonda konuştu.

"Seni seviyorum."

Hiç tereddüt etmeden "Bende... Ben de seni seviyorum..." dedim.

İkimizde vedalaşıp kapatacakken tekrar sesini işittim.

"Medcezir'im, sıkı giyin. Kokun duyulmasın..."

Kalb tekledi o an biliyor musunuz? Kalbim tekledi... "Tamam," dedim. "Sıkı giyinicem ve kimse kokumu alamıycak."

Başka bir şey demeden kapattık. Telefonu alıp kalbimin üstüne koydum.

                             «««««««♣»»»»»»»

Bora'dan:

Medcezir kalkıp gitmişti. Bir şeyler çeviriyordu. Çünkü ne zaman gizli bir şey yapsa, gözünü çok kırpıştırırdı. Yavaşça ayağa kalktım ve yanımda ağlayan Kumsal teyzeye "Hemen geliyorum." dedim.

Hızla Medcezir'in gittiği yöne gittim. Oradaydı, telefonla konuşuyordu. Boşa telaş yaptığımı düşünüp geri dönecekken sesini duydum ve dedikleri kalbimi kurşuna dizmişti.