AŞK ve NEFRET (B×B)

38.Bölüm 🍂

Kayra,kafasında cümleleri toparlamaya çalışıyordu.Annesi tam karşısında oturuyor ve oğlunun ne anlatacağını merakla bekliyordu.Kayra ise biraz korkuyor biraz da utanıyordu.Sol eliyle yüzünde yeni çıkmaya başlayan sakallarını kaşıdı her gerildiğinde yaptığı gibi.O sırada parmağındaki yüzük annesinin dikkatini çekmişti."Alyans mı o?"diye sordu annesi şaşkın bir şekilde.Kayra bi süre öylece kalsa da bikac saniye içinde kendini toparlayıp,konuya burdan girmeye karar verdi.Ellerini masanın üstünde birbirine kenetleyerek konuşmaya başladı."Anne biliyorsun ki Görkem'le güzel ve seviyeli bir birlikteliğimiz var 4 aydır."dedi.Nazlı hanım sadece başını salladı."Geçen akşam Görkem bana bi sürpriz yaptı ve birlikte yaşamayı teklif etti.Biliyorsun evlenmemiz pek mümkün değil bu ülkede.O yüzden bende kabul ettim.Ama bu seni tamamen bırakacağım anlamına gelmiyor.Yine geleceğim yanına."dedi.Nazlı hanım çok anlayışlı bir insandı ve tabii ki oğlunun iyiliğini ve mutluluğunu düşünüyordu."Benim oğlum büyümüş,aşık olmuşta sevgilisiyle yaşamaya mı karar vermiş."dedi eliyle Kayra'nın yanağını okşayarak gülümserken."Ne diyorsun peki anne?"diye sordu merakla."Ne diyebilirim oğlum?Mutlu olmanı istiyorum.Sen sevgilinle yaşayabilirsin ben idare ederim.Beni merak etme."dedi Nazlı hanım.Kayra içten içe sevinse de bir yanı hep annesini düşünüyordu.Nazlı hanım onun düşünceli halini görmüş ve tekrar konuşmuştu."Iyi olacağım.Hergün konuşuruz.Hergün haberin olur benden.Arada sırada yine gelir kalırsın.Ama çok güzel bi haber verdin bana.Mutlu olmalısın.Hadi gül biraz."diyerek gülümsedi.Kayra da gülümsedi ve annesine cevap verdi."Zaten çok mutluyum ben ama bir yanım seni düşünüyor.İyi olacağına dair bana söz verir misin?"dedi."Söz veriyorum oğlum iyi olacağım."diyerek oğluna sarıldı Nazlı hanım.Kayra da annesinin sarılmasına karşılık verdi.İkisinin de yüzünde güzel bir tebessüm vardı.Kayra ne kadar şanslı olduğunu düşünüyordu.Cok anlayışlı bir annesi vardı ve annesini çok seviyordu.

Kayra
Annemle konuşunca epey rahatlamıştım artık.Odamda uzanıyordum ve kapım yine fuhuş baskınını aratmayacak şekilde hızlıca açıldı ve gelen tabiki de sarışındı."Oğlum şu kapıyı düzgün ac bi kere de lan.Fuhuş baskınına gelir gibi dalıyorsun içeri."diye söylendim."Sen gergin misin biraz?Yoksa gelin gideceğin için mi?"dedi yatağa otururken ve patlattı kahkahayı.Kendimi tutamayıp bende güldüm sonra bi tane geçirdim kafasına."Ha ha çok komik."deyip göz devirdim."Acıdı lan.Sanki sen gülmedin amına koyayım.Espiri yapıyordum."dedi sitem eder gibi."Ben senin gülüşüne güldüm.Hem nerden duydun sen?Daha annemle yeni konuştum ben."diye sordum."Annenle annem telefonda konuşurken duydum.Yalnız o değilde ikisinden de efsane fangirl olurmuş ha."demesiyle ikimize güldük bu kez."Hatta annem bi ara,sana da mı damat baksak çok özeniyorum Nazliya dedi."demesiyle aklıma efsane ship geldi."Bence de hatta annene söyle de ki Kayra bana ship bile buldu de."dedim."Kimmiş o?"diye sordu.Ama cevabı biliyordu."Sen daha iyi bilirsin kardeşim."dedim."Açma şu Mert konusunu.Zaten yazıp duruyor."dedi."Rahatsız oluyorsan cevap verme kardeşim bu kadar basit."dedim ama emindim ki yazması hoşuna gidiyordu sarışının."Hadi hadi çok konuşma da kalk.Açım ben."dedi gözlerini kaçırarak.Ulan Umut ne zaman anlayacaksın Merte karşı boş olmadığını?

Bişeyler yedikten sonra dışarı çıktık.Sahile gittik,her zamanki gibi kayalıklara oturduk.Bir saattir kayalıklarda ordan burdan konuşuyorduk.Birden Umut'un gözleri arkamda bi yerlere kaymıştı.Nereye baktığını anlamak için kafamı çevirdiğimde Mert'in de büyükçe bir kayanın üstüne oturup düşünceli bir şekilde denizi izlediğini gördüm.Sonra telefonunu cebinden çıkarıp biseyler yapıp kulağına götürdü.Saniyeler sonra Umut'un telefonunun sesini duydum.Neler oluyordu lan?

Umut
Kayra'yla sahilde oturmuş sohbet ederken Mert gelmiş büyük kayalardan birinin üstüne oturmuştu.Üstünde siyah kapşonlu hırka,altında siyah bir eşofman ve siyah spor ayakkabılar vardı.Öylece denize bakıyordu ve fazla güzel görünüyordu gözüme.Sonra telefonunu çıkardı cebinden biseyler yaptı.Telefondan zil sesinin yükselmesiyle kendime geldim.Beni arıyordu.Kayra'nın şaşkın bakışları beni bulmuştu.Mertle çok uzak mesafede sayılmazdik ama o duymadı telefonun sesini.Telefonu cebimden çıkarıp sessize aldım ve biraz telefonla bakıştım.Kayra elini uzatıp yeşil ışığı yana kaydırdı ve telefonu açtı.Bana sinsi bir şekilde sırıtıyordu.Telefonu kulağıma götürdüm ve Mertin sesi ulaştı kulaklarıma.Ona doğru baktığımda kapşonunu kafasına geçirmişti,yüzünü göremiyordum."Alo Umut."dedi ama sesi kötü geliyordu.Ne olmuştu ki?Kayra'ya baktım o da bana bakıyordu."Efendim?"dedim.
"Umut...Ben...Ben..."dedi ve hıçkırık sesi geldi ağlıyordu.Bende ayağa kalkıp;"Mert noldu olum sana?"dedim ama sanırım sesim tahmin ettiğimden de yüksek çıktı çünkü Mert kafasını bizim olduğumuz yere çevirdi.Sahildeki ışıklandırmalardan dolayı yüzünü net görebiliyordum.Yanaklarından yaşlar süzülüyordu.Bizi görünce telefonu kapatıp hızlı adımlarla sahilden çıktı.Kayra'ya baktım;"Yürü kanka bakma öyle." dedi omuzuma vurarak."Görüşürüz kardeşim."deyip Mert'in peşinden gittim.Yine peşinden gidiyordum aptal çocuğun...

2 bölüm sonra final yapmayı düşünüyorum.

Umarım beğenirsiniz 💕

Bu arada 18 bin olduk hepinize çok teşekkür ederim ❤💕🎉🎊🎊🎈

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍂