Canım çok sıkılmıştı bu yüzden odada bir o yana bir bu yana gidip duruyordum ve sonunda anladım; "YAPACAK HİÇ BİR ŞEY YOK!" sanırım bunu sesli söylemiştim çünkü Jeongyeon unniem odaya girip bana;
"Bir sorun mu var Momoring!"
Demişti.
"Hayır unnie ben iyiyim"
Sanırım söylediğime pek inanmamıştı, şüpheli gözlerle beni süzdü ve odanın kapısını kapatıp gitti.Tabi ki bunu beni düşündüğü ve sevdiği için sormuştu beni sevmese veya düşünmese odadan gelen sesi umursamazdı.Jeongyeon unniem gibi tüm üyeler beni çok severdi,bir üye dışında:Dahyun!Ona ne kadar yaklaşmaya çalışsam da o yine benden nefret ediyor.Bu durum başından beri beni çok üzüyor çünkü Dahyun'a karşı bir şeyler hissediyorum sanırım... evet bu çok tuhaf ama ne yapabilirim,onu her şeyden,herkesten çok seviyorum ama bu onun farkında değil,ve asla da olmayacak! Bugün şansımı yeniden deneyeceğim. Yataktan kalktım, kendime
baktım.Dışarı çıkmak için kapıya doğru yöneldim,ama çıkamadım çünkü Nayeon unniem içeri daldı irkilmiştim,havaya sıçradım.
"Aishh, çok özür dilerim Momo,kapıyı çalmalıydım afedersin."
Yanakları kızarmıştı çok şirin görünüyordu.
"Neyse unnie bunu umursama,sen neden gelmiştin."
"Heh nerdeyse unutuyordum, biz dışarı çıkıyoruz,Dubu odasında sıkıntı olursa bizi ararsınız."
"Peki unnie görüşürüz!"
"Hoşçakal"
Unnim gitti,odadan çıkmak için biraz zaman geçmesini bekledim.Daha sonrada dışarı çıktım.Hem odaya doğru ilerliyordum hem de tir tir titriyordum. Gittikçe heyecanım daha da çok artıyordu.Sonunda odanın kapısına geldim,derince bir nefes alıp kapıyı çaldım.İçeriden ses gelmedi ben de içeri girdim. İçeride yorganına sarılmış, göz yaşları içerisinde bir Dubu buldum.Öylesine masum, öylesine savunmasız görünüyordu ki onu elimi uzatıp okşamak istedim,tam elimi saçlarına dokunacaktım ki...
"Unnie lütfen rahat bırak beni!"
"Neden benden bu kadar nefre-"
"Unnie lütfen çıkar mısın!"
"....Peki"
hot_but_phsyco Dubu'm🍃
