Być z nim °Jimin

°3

🌹Koniec przyjaźni🌹

Ramiona mojej mamy to chyba najlepsze miejsce, by ukryć się przed całym złem tego świata. W nich odnajduję miłość i bezpieczeństwo, które jest mi chyba najbardziej potrzebne w tym momencie. Co innego mogę powiedzieć o Siwonie. Gdyby mój tata dowiedział się o tym, że między nami doszło do zbliżenia wpadłby w furię. Istną furię. 

-Mamo…co mam teraz zrobić? Przecież Siwon widzi we mnie jedynie przyjaciółkę. Małą koleżankę, którą trzeba przed wszystkim chronić - cofnęłam się spoglądając mamie w oczy. 

-Musisz być z nim szczera kochanie - z powrotem przyciągnęła moje ciało i przytuliła do siebie. - Jeśli naprawdę go kochasz pokaż mu to. 

-A tata? Przecież on nie chce bym zadawała się z Siwonem - zaśmiała się słysząc to co powiedziałam. - Czemu się śmiejesz? 

-Słuchaj Hae. Tata jest bardzo zazdrosny o innych chłopców. - przerwała na moment wsłuchując się w otwierające się drzwi. - Ale musisz pamiętać, że tata nie będzie Ci układać życia. To ty musisz wybrać sobie osobę z którą spędzisz resztę życia. Nie ważne czy to będzie dziewczyna czy chłopak. Ważne, żeby była między wami miłość i szczerość. A tata? Tata gdyby chciał to zamknąłby cię pod kloszem i nie wypuszczał z domu. Czasami musisz się nas posłuchać w pewnych sprawach, ale musisz nauczyć się słuchać swoich uczuć. 

-Czyli mam nie przejmować się zdaniem taty? - zapytałam odrywając swoją głowę od jej klatki piersiowej. 

-Jeśli jest on dla ciebie dobry i czujesz się przy nim dobrze to nie masz nad czym się zastanawiać.  Życie jest krótkie, a może on znajdzie sobie inną dziewczynę? Stracisz go jeśli posłuchasz się taty. Idź do niego i porozmawiaj z nim. Masz tutaj kilka won kupicie sobie coś do picia po drodze - wyciągnęła banknot z kieszeni i podała mi go. Schowałam go do kieszeni i poszłam ubrać się w mój strój do szkoły. Po drodze napisałam do Siwona, że przyjdę po niego. Odpisał dość szybko jak na niego. Oczywiście zgodził się, bym go odwiedziła. 

Z uśmiechem na twarzy udałam się do korytarza, gdzie miałam już zakładać buty, gdy nagle koło mnie stanął tata z zdziwioną miną. 

-Gdzie się wybierasz? Zajęcia masz za jakieś dwie godziny - zapytał opierając się plecami o ścianę.

-Idę po Siwona i pójdziemy na spacer - zerknęłam na niego kątem oka i zaśmiałam się w duszy z jego niezadowolonej miny. - Nie musisz się martwić tatusiu. Jestem już duża i poradzę sobie - podniosłam się z klęczek i ucałowałam policzek rodzica. 

-Wiem, że sobie poradzisz, ale i tak nie ufam temu dzieciakowi - już nie mogłam tego słuchać, więc szybko przytuliłam się do niego, a on objął mnie swoimi ramionami.

-Już lepiej? - odsunęłam się od niego, a on przytaknął jak małe dziecko. - Ja już idę. Do zobaczenia później tatusiu. 

-Pa Hae! Bądź ostrożna! - uśmiechnęłam się i wyszłam z domu. Od razu skierowałam się do domu naprzeciwko, gdzie stał chłopak razem ze swoją babcią.