Bipolair

Hoofdstuk 2

Ik bevind me in Antwerpen, ik zeg niet leef, of woon, daar heb ik geen permissie voor. Om te leven moet je sociale contacten hebben, uitgaan en shoppen op de Meir, tenminste, dat is tegenwoordig het beeld van de samenleving. Samen met mijn lief, Noor, huur ik een kot. We zijn reeds 2 jaar samen. Ik zit in mijn derde jaar rechten, stomme keuze, ik kan zelfs niet voor mezelf opkomen, laat staan gaan pleiten voor een of andere pedofiel die 2 meisjes verkrachtte. Van richting veranderen is ook geen optie, ik ben nu al een te grote teleurstelling voor mijn ouders, van richting veranderen toont nog eens wat voor een sukkel ik ben, dat ik na 3 jaar het toch opgeef. Maar het is allemaal oké, mijn leven is stabiel, er is routine. Ik ga naar school, kom thuis en zit voor mijn tv la casa de papel voor de 3038ste keer te streamen, denkende dat ik zulke mensen ook zal moeten goedpraten later. Maar daar maak ik mij nu nog geen zorgen over, waarschijnlijk zal ik niet eens afstuderen, willen mijn ouders de huur van mijn kot niet meer betalen en ben ik te koppig om terug thuis te gaan wonen. Dan beland ik op straat, zoals enkele andere mensen die waarschijnlijk een evengrote teleurstelling zijn voor society als ik ben.