Chapter 15: Reunited

146 25 14
                                    

Chapter XV: Reunited

Bella's POV

It's been two days since the ambulance accident, and they finally let me go home. My head injury was not that major but it still gives me dizziness at times.

The car began to rumble as Nana started the engine. We don't have any personal driver because mom believes that we don't need one. Hindi naman daw ako kailangang lumabas palagi. That's why Nana always drives me when I am not driving.

Hindi ko maiwasang kabahan sa gagawin ko mamayang gabi. Alam kong masyadong mabilis ang aking desisyon ngunit kung hindi ako kikilos ngayon baka hindi ko na tuluyang mabawi ang mapa.

30 minutes has passed since we left the hospital and finally we reached the house.

I still have the whole day to prepare for tonight. Pagkababa ko ng sasakyang nagpaalam agad ako kay Nana na umakyat na muna sa kwarto upang magpahinga. I need to carefully plan this. Kahit makuha ko pa man iyong mapa hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa lugar na iyon. It could be a trap or something.

When the night came, I was already prepared. Sinigurado ko munang tulog na si Nana bago ko napagpasyahang gawin ito.

The cold air touched my face when I opened my room's window.

Sana lang talaga at gagana itong plano ko. Kung mahuli nila ako 'di ko alam kung anong idadahilan ko.

Kinuha ko ang tali sa ilalim ng mesa ko at itinali ito sa taas ng bintana. Suot ko na rin ang backpack ko laman ang flashlight at iba pang maaari kong magamit. Looking below my house, I am starting to realize the reality of what I was about to do.

With my last long breath I used the rope to swing myself to the nearby tree just in front of my window.

Kunting kunti na lang at mahawakan ko na sana ang isa sa mga sanga nito nang biglang nag-swing ang tali pabalik.

My body hitted the lower part of my window.

Fatss... It hurts like hell!

Nanlaki ang mga mata ko nang biglang bumukas ang ilaw ng kuwarto ni Nana.

Patay na. Sabi ko na nga ba at hindi ito magandang ideya.

Pinilit kong umakyat muli sa tali at abutin ang bintana. Ginamit ko ang buong lakas upang buhatin ang sarili pataas.

Hingal na hingal akong humiga sa sahig ng kwarto ko nang tuluyan kong maipasok muli ang sarili. Sometimes, I question the rationality of my decisions.

I took a glimpse of Nana's window again and to my relief the light was off again. Uulit pa sana ako nang may napagtanto ako.

Napasapok na lang ako sa sariling katangahan.

Hayyyy. Bakit 'di ko 'yon naisip?

Pwede naman akong dumaan sa pinto dahil tulog naman si Nana. Her room is far from the way to the front door so it's less likely that I might wake her up. Sometimes, over thinking can lead you to do stupid things.

Dali-dali akong umalis habang 'di pa rin maka-move on sa sariling katangahan.

When I already reached outside, I immediately made my way to Gino's house. I am not sure if the map was in their house but that's the only place I know.

Mas dinoble ko pa ang aking paglalakad dahil mas lumalalim na ang gabi. Malayo pa ang bahay ni Gino. Hindi ko alam kung paano makaabot do'n bago pa mamalayan ni Nana na nawala ako.

I almost made it to the main road when I saw a dark silhouette that seems to move fast towards me. Tumayo ang mga balihibo ko sa takot.

Tatakbo ba ako? Magtatago?

After Past (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon