Όπως φαίνεται δεν υπάρχει άλλη επιλογή...
Κάθομαι ξανά κάτω στο χαλί δίπλα από την Φλόρα με τον Μάιλς απέναντι μου να με κοιτάζει εξεταστικά.
Ξέρει ότι δεν θέλω να το κάνω αυτό.
Εκείνος θέλει; Δεν φαίνεται να επιμένει, αλλά όλα αυτά που μου είπε πριν είχαν κάποια λογική όσο εγωιστικά κι αν φαίνονταν.
Είναι ένα αγόρι στην εφηβεία και είναι λογικό να έχει τέτοιου είδους ορμές. Το μόνο θέμα είναι ότι εκείνος δεν έχει που να τις εκφράσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι.
«Φλόρα, είσαι σίγουρη ότι θέλεις να το κάνουμε εμείς αυτό; Θέλω να πω, μπορείς να βρεις κάποια σκηνή από ταινία ή κά-» προσπαθώ να την πείσω αλλά με διακόπτει.
«Είναι αλλιώς έτσι. Σε παρακαλώ, y/n» εξακολουθεί να επιμένει.
Τώρα τι να κάνω;
Το σημερινό μπορεί να μην ήταν κανονικό φιλί, αλλά αυτό εδώ θα είναι στα σίγουρα. Και εγώ δεν το θέλω.
Την κοιτάω προσπαθώντας να την κάνω έτσι να καταλάβει αλλά δεν πτοείται με τίποτα.
«Καλά» υποχωρώ ξανά. Αυτήν την φορά στα σίγουρα.
«Ωραία!» λέει εκείνη και κάθεται να περιμένει με ανυπομονησία.
Τον κοιτάω και βλέπω πως με κοιτάει σαν να με περιμένει να κάνω εγώ κάτι πρώτη.
Δεν πάμε καλά μου φαίνεται. Δεν του φτάνει που συμφώνησα σε αυτό, θέλει να κάνω και το πρώτο βήμα;
Τον κοιτάζω με τον ίδιο τρόπο και στριφογυρίζει τα μάτια του.
Τελικά ξεκινάει να με πλησιάζει εκείνος και κάνω κι εγώ το ίδιο. Τα κεφάλια μας πλησιάζουν και μπορώ να αισθανθώ την ανάσα του στο πρόσωπο μου. Αρχίζω να αισθάνομαι ένα πολύπλοκο συναίσθημα στο στομάχι μου και τότε...
«Δεν μπορώ. Συγνώμη, Φλόρα» λέω οριστικά αυτήν την φορά.
Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και σηκώνομαι όρθια. Ξεκινάω να απομακρύνομαι και να πηγαίνω προς τις σκάλες, μέχρι που αισθάνομαι ένα χέρι να πιάνει βίαια τον καρπό μου σταματώντας με.
«Τι στον διάολο κάνεις;» μου λέει ο Μάιλς έξαλλος.
«Τι εννοείς τι κάνω; Δεν γουστάρω να σε φιλήσω, πόσες φορές θα το πω για να το καταλάβεις;» του λέω στον ίδιο τόνο.
«Ένα φιλί είναι. Δεν θα σου πάρω και την παρθενιά» λέει και μένω με το στόμα ανοιχτό.
YOU ARE READING
𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐓𝐨 𝐌𝐲 𝐃𝐚𝐫𝐤 𝐒𝐢𝐝𝐞
HorrorΟ Μάιλς είναι ένας γρίφος. Ένα πλάσμα ικανό να περιπλανιέται με τις ώρες στο σκοτάδι. Το μυαλό του είναι ένα κουβάρι από χρωματιστές κλωστές, τις οποίες η y/n θα πρέπει να ξεμπερδέψει αν θέλει να καταφέρει να τον πλησιάσει. Οι δύο τους είναι τόσο α...