HEY GUYS! This is my new story. Since hindi ko na naituloy 'yung first story na ginawa ko, may kapalit naman siya. Pero in time, itutuloy ko din 'yun. Talagang nawalan lang ako ng time and of course, ng motivation para ituloy 'yung una which is entitled, "Less than three <3" Maganda 'yung magiging outcome ng story na 'yun but since eto muna 'yung uunahin ko, take time to read din. :)) Please vote po nasa upper right 'yung "Vote" and kung gusto niyo pa-add na din sa 'Reading list" niyo! Yeeey! Nako ma appreciate ko ng bongga! Please vote every chapter!!! Thank you ng bongga! :))))))
I'm sure madaming makaka relate dito kasi alam kong madaming mag M.U diyan ngayon. It's either MAG-ISANG UMIIBIG or Mutual Understanding! :))
God bless guys and don't forget to vote!
Under construction pa din itong story na ito. :))))
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Naramdaman mo na ba ang pakiramdam ng “umaasa” at “pinaasa?”
Anong pakiramdam?
Masarap sa pakiramdam? (Hindi malamang!) O masakit?
“Huwag na huwag kang aasa, nakakamatay ito sa sakit kapag naramdaman..”
Eh ang maiwan sa ere??
Maiwan sa ere ng kaisa-isang tao na hindi mo inaasahang gagawa nun sa’yo. Umasa ka na, pinaasa ka pa, iniwan ka pa sa ere. Triple kara kumbaga!
WALANG SABI-SABI.
WALANG PAALAM.
WALANG PARAMDAM.
HINDI MO ALAM ANG RASON.
Pero ang pinakamasakit sa lahat, WALA KA NAMANG KARAPATANG magreklamo. Kasi in the first place, WALANG KAYO. WALANG COMMITMENT. WALANG “YOU + ME = FOREVER”. Hindi mo alam kung ano ang itatawag mo sa kanya pagkatapos ng mga pangyayari, “EX?” Hindi din. Hindi pwede. Eto nga ang pinakamasakit sa lahat eh. Hindi mo siya matawag na EX. Nahihirapan kang sumagot sa mga tanong ng mga kaibigan at kakilala mo, kasi HINDI NAMAN NAGING KAYO eh. Nammroblema ka kung paano mo ikkwento sa kanila ang pangyayari na napakalaki ng impact sa’yo.
Naranasan mo na ba ‘to?
Naramdaman mo na ba ang pakiramdam na ito?
WALA KANG KARAPATAN.
WALA KANG KARAPATANG MAGSELOS.
WALA KANG KARAPATANG MAGTANONG.
WALA KANG KARAPATANG PANGUNAHAN SIYA.
Pero kung titignan mo sa isang banda, may PAKIRAMDAM ka din. TAO ka. May karapatan kang maramdaman ang mga bagay na ito kahit pa sabihing, “WALA NAMANG KAMI EH.” Hindi lang naman puwedeng ang makaramdam lang ng selos, inis, tampo, galit, at kung ano ano pa eh ‘yung mga nasa relasyon talaga. ‘Yung may nanligaw, may sumagot, at nag ccelebrate ng monthsary at anniversaries.
As long as may nararamdaman ka, may karapatan kang maramdaman ang mga bagay na ito.
Lalo na sa taong hindi mo inaasahang makakapagpabago ng takbo ng buhay mo.
“Dito ko napatunayan na hindi lahat ng bagay na masasaya sa una, magiging masaya pa din hanggang huli.
Pakawalan mo ang mga bagay na nakakasakit na sa’yo kahit pa pinapasaya ka nito. Kung masaya ka diyan, hindi ka dapat nasasaktan. Kailangan nating pagbigyan angsarili natin na sumaya. Hindi puro sakit. Sayang ang mga araw na nalulungkot ka dahil naghihintay at naghahabol sa kanya pero alam mo namang wala ng pag-asa. Lahat ng sugat, NAGHIHILOM. Kung pipiliin mo lang pahilumin ito.” - Chinkee
