Change~Jenlisa

63.BÖLÜM

Yazdığım şeylerden etkilenmeme rağmen buna devam etmem kendime çektirdiğim bir işkence çeşidi sanırım.

~

Lisa

Yemek yerken bana baktığını hissedince göz teması kurdum" sorun ne?"

Omuz silkti" sorun yok"

-Emin misin?

"Aslında bir şey var" kaşığımı bırakıp ona odaklandım" bugün sevgilin yanıma geldi"

-Ciddi misin?

-Evet.

Sinirle ayağa kalktım" nasıl olur da seni rahatsız eder."

Başını hızlı hızlı salladı" hayır, sakin ol. Beni rahatsız ettiği filan yok, Aksine o çok kötü görünüyordu. Gidip konuşsan iyi olur"

Yutkunup geri yerime oturdum" şu an onunla yüzleşecek gücüm yok"

-Yolun ortasında bayıldığını söylesem?

Ne? Bu kadar umursayacağını bile düşünmemiştim. Tamam, beni öldürür diyordum ama o da olmadı.

Sürekli arayıp durdu ama kendimde açacak yüzü bulamadım.

Mina" sadece kafan karışık. Artık sana ne yapmışsa bıkmışsın ve duygusal açlık çekiyorsun. O yüzden benden hoşlandığını sanıyorsun lisa. Benden hoşlandığın filan yok bu senin intikam alma şeklin. Canın yandığı için can yakmak istiyorsun. Fakat bir kaç ay sonra bende onu aramaya başlayacaksın ve eninde sonunda üzülen sen olacaksın. Şöyle düşün, ya ona geri dönmek istediğin zaman o vazgeçmiş olursa"

Başımı yere eğdim"yanlış düşünüyorsun"

Ayağa kalktı" o zaman yaşa ve gör" mutfaktan çıkarken derin bir nefes alıp yüzümü sıvazladım.

Aslında bende tam olarak ne istediğimi bilmiyorum.

•••

Jennie

Gözlerimi araladığımda ilk dikkatimi çeken şey rose'nin endişeli yüzüydü.

-Jennie? Nasıl hissediyorsun.

Bir kaç saniye sonra küçük bir hastane odasında olduğumu fark ettim.

En son o kızla konuştuğumu hatırlıyorum..

Kardeşimin yüzüne baktım" o geldi mi?"

Gözlerini kaçırdı" hayır"

Gözlerim dolunca yutkundum, o kız yaşananları anlatmış olmalı.

Bu kadar mı sevmiyorsun beni lisa? Senin için ne zamandan beri bu kadar önemsiz biri oldum.

Bunları ona sorup hesap sormak isterdim ama daha tam olarak nerede olduğunu bile bilmiyorum.

O kızın evine gidemem çünkü nasıl bir görüntü ile karşılaşacağımı bilmiyorum.

Kapının sesini duyunca umutla oraya baktım ama içeriye giren küçük kardeşimden başkası değil.

Yanıma gelip yanağımı okşadı" daha iyi misin abla?"

Başımı olumsuz anlamda salladım" değilim, hiçbir zaman iyileşemeyeceğim ryujin"

-İyileşeceksin, biz yanındayız.

Rose" bizim için bir ev ayarlayacağım, üçümüz bir süre aynı evde kalsak iyi olur"

Doğrulmaya çalıştım" hayır, lisa gelecek ve bana mantıklı bir açıklama sunacak. Bunların hepsinin geçici bir şey olduğunu ve hala beni sevdiğini duymak istiyorum. Doğru olan bu, anladınız mı?" sinirli konuşunca ryujin'in iç çekişini duydum.