KABUS

BİSİKLET

Bir bisiklet insanın hayatını nasıl değiştirebilir ki, Bir erkeğin sakallı sakalsız hâli kadar mı yada bir kadının makyajlı makyajsız hâli kadarmı.Değişik bir benzetmeler yapmış olabilirim ama bunlardan daha fazla değiştirmiş. Biraz eskimiş, hafif pas tutmuş, sarı renkli bir bisiklet tam sarı diyemeyiz çünkü rengide solmuştu. Türk halkının bir sözü vardır "ayağını yerden kesiyosa tamamdır" Bu söze sonuna kadar güvenebilirim. Bir bisiklet için gözyaşı dökülmez diye düşünüyorum. akşam paydos ettikten sonra bisikletime binip çarşıya çıkmıştım yol uzun olduğu için kulaklığım yanımdaydı giderken bir tabelaya rastladım "dur tabelası" ama biri çarpmıştı ve yerdeydi tabela, yanına yaklaşıp dik tutmaya çalıştım fakat alet olmadığı için elimden bişey gelmedi. öylece bırakıp yoluma devam etmiştim. Çarşıda işimi bitirip eve geri dönüşümde bir kaza gördüm ambulans, polis, itfaiye hepside oradaydı yanan bir araba ve sedye üstünde yaşlı bir amca ambulansa kaldırılken arkadan ses ' yardım edin ' üç kez tekrarlanmıştı yankı gibi ve bu ses bana bi yerden tanıdık geliyodu yoksa eski okul arkadaşım serdarmı? Demeye kalmadan kanlı yüzünü görünce tanımıştım. Sarhoş olmasıyla birlikte hem kendi hayatını hemde yaşlı amcanın hayatını bitirmişti. Zamanı geriye almanın çok geç olduğunu öğrenince son nefesini arabanın kapısına sıkışmış halde verdi. Ben ise yerimden kıpırdayamıyodum, içim ürperince kendime gelip üşümeye başlamıştım. Şimdi napacağım hakkında düşünürken bir polis yanıma yaklaştı ve bana sorular sordu
Polis : şu genci tanıyor musun?
Ben : (sesim titreyerek) eevet
Polis :akraban mı?
Ben : okul arkadaşım
Polis: yakınlarına ulaşmam gerek yardımcı olurmusun?
Dediği o sıra bende annesinin numarasının kayıtlı olduğunu hatırladım ve numarayı verdim fakat numaraya çıkan öyle birini tanımıyorum diyince polisin beni gözaltına alması beni epeyce korkutmuştu suçsuz olduğumu bildiğim halde korkmuştum. 1 gün nezarethanede kalınca bir rüya gördüm ve serdar karşımda neden o dur tabelası için birilerini çağırmadın diye sesleniyordu. korku ve terleme ile uyandım kabus olduğunun farkına varınca içim bi dökülmüştü. Sabahın erken saatlerinde beni serbest bıraktıklarında düşündüğüm şey ben bir gün dayanamadım, hapisanedekiler nasıl dayanıyodur acaba . Eve doğru yol aldığımda bisikletimin benle olmaması aklıma geldi ve nerde bıraktığımı hatırlamaya çalışırken arkadan bir ses geldi ve bu ses bana tekrar tanıdık geliyodu....