yüreğime konan dert "kaisoo (tamamlandı)

1.3

Müdürümüz, anlaşılmaz ve öngörülemez olanından biri, kilidini açtığım arabasının yolcu koltuğuna oturuyor, kapısını kapattığı sırada beklemekte olan beni görüyor, kaşlarını kaldırdığı sırada girdiğim trans halinden çıkıyorum.

Yerime oturunca doğruca kemerimi bağlıyor, arabayı çalıştırıyorum, bana neden gitmiyoruz bakışı atıyor, ona gözlerimi açıp bu yaptığına inanamıyorum adamım bakışını atıyorum. Sessiz iletişişimizi bozmayıp omuzlarını ve ellerini ne oluyor manasına kaldırıyor. Gülüyorum ve sessizliğe devam ediyorum, gözlerim ile kemerini işaret ediyorum, emniyet kemerini yani yanlış anlaşılma olmasın.

Kemerini bağladığı sırada, "Bunu söylemek sadece iki saniyeni alırdı, ne diye uğraştırıyorsun ikimizi de?"

"Ne iki saniye?"

"Kemerini tak Kyungsoo, iki saniye."

"Ama daha eğlenceli, ben eğleniyorum işaretleşirken."

"Ama ben anlayamıyorum, annem de sever işaretleşmeyi, onu senelerdir anlayamıyorum seni nasıl anlayabilirim?"

"O zaman onunla tanışmalı ve işaretleşerek sizin dedikodunuzu yapmalıyım. Hem de sizin yanınızdayken, ne kadar eğlenceli olacağını hayal edebiliyorum." Kıkırtımı tutmaya çalışıyorum, ona döndüğümde yüz ifadesi ile kahkahamı tutmaktan vazgeçiyorum.

"Annemle mi tanışmak istiyorsun, sence de biraz hızlı gitmiyor muyuz?" dediğinde ciddi ama keyifli olan yüz ifadesi birden donuyor, şaşkınlıktan kocamanlaşan gözleri ile bana bakarken espiriyi anlamaya çalıştığım birkaç saniyenin ardından, ağzım kocaman açılmışken kahkaha atıyorum, sanki senelerdir arkadaşmışız gibi hissediyorum.

"Müdürüm, nereden buluyorsunuz bu espirileri?" dediğimde yüz ifadesindeki buz birden çözülüyor ve gergince de olsa bana gülerken eşlik ediyor.

"Çok şakacıyımdır ben, arkadaşlarım da hep öyle derler hatta. Ha ha ha."
Sonradan sessizleşiyor, yorgun diye ona takılmak istemiyorum, ama duramıyorum.

**

uzun diye iki bölüyorum baaayy

2 Nisan 2020