Diamonds Of The Night.

Κεφάλαιο -44-

Evelin.

  Ο Justin ξεκλείδωσε με τα κλειδιά του κι εγώ παρακολουθούσα με προσοχή την κάθε του κίνηση. Ήταν πιο χαλαρός απ’ ότι τις άλλες φορές. Άνοιξε την πόρτα και με άφησε να περάσω πρώτη. Μπήκα μέσα και άρχισα να παρατηρώ το σπίτι. Έμοιαζε πως ήταν ένα σπίτι διακοσμημένο από αντρικό γούστο όμως για κάποιον λόγο μου θύμιζε εκείνον. Δεν ξέρω γιατί.

  «Μπορείς να καθίσεις Evelin. Πάω να φέρω τα πράγματα.» μου είπε ζεστά και έκανα αυτό που μου είπε. Κάθισα στον καναπέ και τον περίμενα. Ήρθε ύστερα από μερικά λεπτά κρατώντας διάφορες κούτες. Τις άφησε πάνω στο μικρό τραπεζάκι ακριβώς μπροστά μου και κάθισε δίπλα μου.

  «Λοιπόν…» αναφώνησε ανοίγοντας το κουτί. «Εδώ είναι ένα άλμπουμ με φωτογραφίες μας. Φωτογραφίες από τις πιο υπέροχες αναμνήσεις της ζωής μου και…» έκανε μια παύση ανοίγοντας το άλμπουμ και χαμογέλασα ενώ του πήρα το άλμπουμ από τα χέρια. Κοιτούσα με προσοχή όλες τις φωτογραφίες και σε κάθε μια από αυτές φαινόμασταν τόσο ταιριαστό ζευγάρι. Ο Justin χαμογελούσε σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες εκτός από αυτές που έκανε κάποια γκριμάτσα ή σε αυτές που ήταν τελείως αυθόρμητες. Στο άλμπουμ υπήρχαν και δικές μου φωτογραφίες επίσης. Μου άρεσε να τις κοιτάω ξανά και ξανά.

  «Μπορώ να το δανειστώ;» τον ρώτησα χαμογελώντας. Μου κούνησε καταφατικά το κεφάλι και το χαμόγελο μου έγινε πιο πλατύ.

  «Κι εδώ, υπάρχουν φωτογραφίες με φίλους μας.» μου είπε και μου έδωσε ένα πιο μικρό άλμπουμ. Το άνοιξα και στις πρώτες φωτογραφίες αναγνώρισα τον Atchi, τον Claus και την Kate. Ύστερα ποιοι;

  «Αυτοί εδώ είναι οι κολλητοί μου. Ο Tyga και ο Chris, τους έχεις γνωρίσει.» μου είπε λες και διάβαζε τις σκέψεις μου. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου για να του δείξω πως κατάλαβα. «Και αυτός εδώ είναι ο Patrick, το αγόρι της Kate.» σχολίασε δείχνοντας μου μια φωτογραφία του Patrick και της Kate ενώ εγώ τους είχα αγκαλιάσει και τους δυο. Wow! Έχω τόσους ανθρώπους που νοιάζονται για μένα. «Αυτός εδώ, είναι ο Nick.» μου είπε δείχνοντας μου έναν νεαρό. Ήταν όμορφος και γλυκός. Τον είχα αγκαλιάσει πολύ σφιχτά και αυτό φαινόταν. Ήταν μια εντελώς αυθόρμητη φωτογραφία και απ’ ότι φαίνεται είναι από κάποιο πάρτι γενεθλίων.

  «Θα μου πεις την ιστορία μας;» τον ρώτησα και ξαφνιάστηκε με την ερώτηση μου. Αναστέναξε βαθιά και ύστερα ανακάθισε στον καναπέ. Άφησα το άλμπουμ πάνω στο τραπεζάκι και γύρισα προς το μέρος του για να παρακολουθώ καλύτερα τις κινήσεις του.