Selam! 'admin bölüm at' yorumlarınız artık korkutucu bir hal aldığı için bölüm yazmaya karar verdim,
beni korkutuyorsunuz qşspwşsğ
Başlayalım!
"Ayşegül uyaaaaaan!"
Ayşegül kafasına yastık fırlatılmasıyla uyandı.
Duvardaki saate baktığında saatin 11 olduğunu gördü.
"Fatma elimden kimse alamaz seni! Niye uyandırıyorsun bu saatte?"
"İyi uyandırmasaydım da düğüne geç kalsaydın keşke!" dedi Fatma elleri belinde.
"Ne düğünü? Lan Hilmi'yle evleniyorum deme bana, benim niye haberim yo-
"Salak biz çıkmıyoruz bile! Metin'in düğünü var ya!"
Ayşegül ' hee ' diyerek yataktan kalktı.
Fatma'nın yanından geçerken önünde durdu ve sırıtarak;
"Bu arada o çıkmıyoruz lafına gram inanmadım haberin olsun."
Fatma ona yüzünü ekşitirken Ayşegül Ozan'ın odasına gitti.
Tam kapıyı açarken Hamza çıktı.
"Ayşegül? Sabah sabah niye uyanıksın sen?"
Bir yandan da gözlerini ovuşturuyordu.
"He odanıza gelmemi değil bu saatte ayakta olmamı tuhaf karşılıyorsun?"
"Yani manitanın odası, istediğin zaman gir tabii."
deyip yol verdi.
Ozan uyurken onun yanına gitmeyi hobi edinen Ayşegül, yavaşca ses çıkarmadan odaya girdi.
"Ozaan?"
"MMMHH"
"Ben senden niye ayrılmıyorum acaba?" dedi Ayşegül Ozan'ın mhhlamasına karşı.
"Ozan uyan."
ses gelmedi.
"Ozan Metin evleniyor."
ses yok.
"Ozan, deprem oluyor."
hala ses yok.
"Ozan ev yanıyor, Hilmi'nin çenesini yangında kaybettik."
hala yok.
"Ozan Evliya hamile."
Ozan aniden fırlarcasına kalktı.
"Ayşegül valla sarhoştum hatırlamıyorum!" dedi çaresiz çaresiz bakarak.
Kendine gelince, Ayşegül kahkaha atıyordu.
"İnsan böyle uyandırılır mı kalbime iniyordu!"
dedi.
Ozan tam geri yatacakken Ayşegül onu tuttu.
"Kalk hadi Metin'in düğünü var."
"Bence bu durumda Metin'i kaldırmak daha mantıklı olur sanki Ayçem."
"Övöövöv! Bir akıllı sensin!"
"Neyneyney bir daha yap bakayım onu." dedi Ozan gülerken.
"Ay hadi Ozan. Kuaföre bizi sen bırakacaksın." dedi odanın kapısına doğru giderken.
"Kim demiş?"
"Ben! Var mı bir itiraz?" elleri belinde ve ciddi bir şekilde söyledi bunu.
"Emir büyük yerden!"
deyip kalktı ve yüzünü yıkamaya gitti Ozan.
...
Ayşegül, Fatma ve Cemile kuaföre gireli bir saat olmuştu.
Ozan için bir asır.
Ama en sonunda kızlar kapıdan çıkarken Ozan kapıya baktı.
Bakakaldı mı demeliydim?
Ayşegül öyle güzel olmuştu ki Ozan yerinde kalakaldı.
Kızlar arabaya binerken Ozan hala Ayşegül'e bakıyordu.
"Nasıl olmuşum?"
"Aman Yarabbi bir şey olmuşsun."
Ayşegül kahkaha atarken Ozan hala o büyüden çıkamamıştı.
"Ozan böyle bir şeyin olmasını çok isterdik ama araba şoförsüz gitmiyor." dedi Cemile camı açıp.
Ozan da afallayıp arabaya bindi.
Düğünün olacağı yere geldiler.
Deniz kenarı, çokça doğal bir yerdi.
"Ay çok güzel burası ya!"
Dedi Cemile.
"Manzarası çok güzel değil mi?" dedi Fatma.
Ozan Ayşegül'ün elinden tutup döndürdü onu ve belinden kendisine çekti.
"Benim manzaram bana yeter."
...
"Metin'le Gamze geliyor!"
Herkes gelin ve damata baktı.
Nikah kıyılmaya başlandı.
"Sayın Metin Pıhlıs, Gamze'yi hastalıkta sağlıkta iyi günde kötü günde, hiçbir baskı altında kalmadan eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?"
Metin "evet!" diye bağırırken, Ozan Ayşegül'e baktı.
Gülümsedi.
Çiçek atma faslı başladığında bütün kızlar Gamze'nin arkasına toplandı.
Ayşegül dışında.
"Hadi Ayşegül gelsene!" dedi Ecem.
Bütün kızlar elleriyle gel işareti yaptı.
"Ay yok, ben inanmam öyle şeylere." dedi Ayşegül.
"Ya hadi hadi." diyerek çekiştirdi onu Cemile.
Ayşegül 'beni kurtar' dercesine Ozan'a bakarken Ozan ufak bi kahkaha attı.
Herkes ellerini çiçeğe doğru açmıştı,
yine Ayşegül dışında.
Ama şans bu ya,
çiçek Ayşegül'ün başına düştü.
Elinde kaldı.
Herkes alkışlarken,
"Ozaaaan!" diye bağırıyordu.
Ozan gülerek Ayşegül'ün yanına geldi
"Çiçek demek istiyor ki, ben senin başına bela olacağım."
dedi ve yine gülerek sarıldı.
