Sol yanım >Cennet< ~Serisi 2~

11

Aleyna'nın dışarı çıkması gerektiği için bizim yanımızdan ayrılmıştı. Aleyna gittikten sonra , atilla bana dönüp...

"Film izleyelim mi  hello kittym " dedi.

İfadesizce gülümseyen yüzüne baktım. Az önce ki konuşmadan sonra biraz mesafe olmasını düşündüm. Başımı sallayıp.

"Eve gitmem lazım , ders çalışmalıyım, hemde üstümde ki elbiseyi artık çıkarsam iyi olucak "

Ben keyifsizce üzerimde ki kahvrengi lekelere bakarken, o keyfinden ödün vermeyerek...

"Gitmene gerek yok ailen diyorsan aleyna halleder, hem burda ders çalışabilirsin, ayrıca sana temiz kıyafet veririm . "  dedi

Ona gözlerimi kısıp baktığımda , o ise bana gülümsüyordu...

"Yok artık seninkileri giyicek değilim Atilla! "

Önce sırıttı sonra gayet ciddi bir şekilde...

" Annemin bir dolap elbisesi var kitty, istediğini giyebilirsin"

Yüzüm düştü , kendimi kötü hissetim.Annesinin elbisesini giymemi sorun etmeyecek olması  beni garip bir şekilde korkuttu.Ona arkamı dönerek..

"Gitsem iyi olur " dedim.

Üst kata çıkıp odadan çantamı aldım. Giriş kata döndüğümde bana  keyifsice baktı , gitmemi istemiyordu. Ama bu doğru olandı.Elimde olmadan gülümsedim.Bazen yaşına , uzun boyuna, gerçekten ufak , güvensiz bir çocuk gibi geliyordu gözüme. Çantamı boynumdan geçirip , dolaptan ceketimi aldım.
Tam onla vedalaşmak için konuşacaktım ki..

"Sana yeni elbise almaya gidelim ?" Diye sordu hevesle .
Gerçekten bir ufak çocuk gibi ısrarcıydı.
Gülümseyerek...

"Üzgünüm atilla ama o işi ancak bizim kızlar ile yapıyorum  ve  başkasıyla alışverişe çıktığımı duyarlarsa , moda tanrıları tarafından lanetlenirim"

Ben kıkırdadım , ama onun yüzü düşmüştü. Kendime engel olamayıp uzun saçını karıştırdım. Havada olan elimi tutup kendine çekti. Bana sıkıca sarıldığında çoktan başımı göğsüme yaslamıştım.O  dudaklarını anlıma değdirirken, ben  hızla atmakta olan kalbime yenik düşmüştüm. Atilla'ya kurduğum kalkanım her geçen gün biraz daha inceliyordu.Çekinerek kendimi ondan uzaklaştırdım, tam kapıyı açıyordum ki o peşimden gelip  durdu eli elimin üstündeydi  , gözleri gözlerimdeydi , kaybolmak üzereydim. Bana yaklaştığında  gözlerimi kapattım , kaçmıyordum sanırım artık bende kaçmak istemiyordum.Dudakları benimkine nefes kadsr yakındı şimdi olabilirdi kimse yoktu.Sadece o ve ben .Yavaşça nefesini boynumda sonra ise dudaklarımda hissettim, istmesizce dış kapıyı açtığımda o elimi  tutup boynuna götürdü sonra elleri belimi doladı.Nötr çarpışmasıydı bu .Kalbim , kalbimi artık hissetmiyordum.

"Atilla!"

Sesin olduğu  yere ikimiz de dönünce ellerimi ondan çekmiştim.  O ise hala bir belimdeydi. Sanırım kapıyı çalmak için hazırlanıyordu ki eli havada kalmıştı. Beni görünce kısa bir an şaşırdı. Ama hemen sonra gülümsedi.

"Nasıl olduğunu görmek için gelmiştim"

Bu kıyafetle mi  gelmişti , yelloz demiyorum ben boşuna bu kıza
Atilla hoşnut olmamış olacak ki..

"Arayabilirdin " dedi.

Ama sarı cadı hala direniyordu, neyin kafasıydı bu kız ya!

"Aslında bakarsan seni aramıştım ama açmayınca endişelendim."

İçimde ki çirkef kız çıkması tam sırasıydı.

"Kusura bakma telefonu bendeydi de görmemişim "dedim.
İmalı şekilde gülümsedim.

"Ben senin gittiğini sanmıştım " deyince sinirimi körüklemeye devam ediyordu. Atilla bana yaklaşarak...

"Bana yardımcı oldu " dedi.

Kısa bir sessizlik oldu.Sarı cadı'nın bakışı benden atilla' dan bana kaymıstı.Sinirli bir şekilde..

"Madem geldin defneciğim gelde kahvemizi iç " dedim

Atilla gülümseyerek bana baktı..

"Aslında sen çıkmıyor muydun nazlı " dedi
Sarı cadı bana bakarak ..

"İstersen sen çık kahveleri ben yaparım" dedi.

Artık dayanmışttım..

"Birincisi atilla senin evinde ikramlık kahven yok , sen kahveden nefret edersin.
İkincisi  defne onun sevgilisiymiş gibi davranmayı kes artık sen onun hiçbirşeyi değilsin.
Üçüncüsü ben eve gidiyorum ."

Bu davranışım bana tuhaf geldi.Sanırım cidden paranoyak oldum.Eve giderken ailemin soru yağmuruna tutuldum , çok kızmışlardı , haklılardı birşey diyemedim.Odama çıkıp son üniversite sınavı için çalışmaya başladım.

İyi okumalar
♥♡♥