Wat ik denk

Hoofdstuk 16: We hebben foto's van de wonden

De volgende morgen staan mam en ik voor het politiebureau.

Mam heeft mijn hand vast en ik voel mijn hart in mijn keel kloppen.

'Ben je er klaar voor?' vraagt ze.

'Ik ga er nooit klaar voor zijn,' zeg ik en vervolgens trek ik mam mee naar binnen.

De man aan de balie kijkt meteen op als we binnenkomen. Hij heeft een politieuniform aan en glimlacht als hij ons ziet.

'Goede morgen, waarmee kan ik jullie helpen?' vraagt hij.

'We willen graag een aanval aangeven,' zegt mam. Meteen wordt de uitrukking op de man zijn gezicht serieus.

'Ik ga jullie doorverwijzen naar twee agenten. Volg mij maar,' zegt de man en hij neemt ons mee door de deur achter hem.

We lopen een gang door en vervolgens brengt de agent ons naar een lokaal waar ze twee andere agenten een tasje koffie aan het drinken zijn.

De man van de balie klopt en meteen kijken de twee agenten om. Ze gaan achter hun bureau zitten en wennen dat we moeten gaan zitten.

Mam en ik nemen plaats op de blauwe stoelen en ik bekijk de ruimte.

Alle muren zijn wit net zoals de meubels. Achter de twee agenten staat een kast waar sommige papieren uit puilen.

Dan bekijk ik de twee agenten. Ze dragen allebei een uniform. De ene is een vrouw van middelbare leeftijd die haar haar in een knot achter op haar hoofd heeft gebonden. Zij stelt zich voor als rechercheur Vink.

De andere is een man die kort bruine haar heeft. Hij heeft een dikke snor met dezelfde kleur en hij is rechercheur De Graaf.

'Goed, allereerst gaan we jullie namen noteren,' zegt rechercheur Vink en ze neemt een papiertje en kijkt ons verwachtingsvol aan.

'Ilse Midori,' zegt mam.

'Julio Morel,' zeg ik.

Nadat mam en pap gescheiden zijn, heeft mam geprobeerd om haar achternaam ook de mijne te laten worden, maar dat is niet gelukt.

'Oké,' zegt rechercheur Vink. 'Vertel maar. Jullie kwamen een aanval aangeven?'

'Ja,' zegt mam en ze kijkt naar mij en knikt bemoedigend. Ik slik.

'Euhm ... vorige week donderdag ben ik in elkaar geslagen op school,' zeg ik.

'Zomaar?'

'Nee, ik ... Ze hebben me in elkaar geslagen omdat ik op jongens val,' zeg ik.

'We hebben foto's van de wonden,' zegt mam en ze haalt de envelop met foto's uit haar handtas en geeft ze de rechercheurs.

'Ze hebben me ook bedreigd via sms,' zeg ik. 'Daarvan zitten er ook foto's tussen.'

'Oké,' zegt rechercheur Vink en ze opent de envelop en legt de foto's op tafel.

Ik kijk weg. Ik hoef ze niet te zien.

'Waarom heb je zo lang gewacht om ze aan te geven?'

'Ik had het er moeilijk mee,' zeg ik. 'Mijn lichaam heeft er nog steeds last van.'

'Wat hebben de dokters je gezegd?'

'Ze zeiden dat ik een gebroken rib had en een gekneusde pols,' zeg ik. 'Ik ben deze week thuis gebleven om te genezen, maar ademhalen gaat nog steeds moeilijk.'

'Oké,' zegt de agenten en ze kijkt naar de foto's, fluistert een beetje met haar partner en kijkt me dan bezorgd aan. De man kijkt me ook aan.

'En ben je al naar de directeur gestapt?' vraagt rechercheur De Graaf.

'Nog niet,' mompel ik.

'We willen eerst zien wat jullie eraan gaan doen,' zegt mam.

'Wij gaan zeker achter de mensen aan die je dit hebben aangedaan,' zegt hij. 'Weet je wie het gedaan heeft?'

'Ik weet enkel hun voornamen,' zeg ik. 'Ze zitten een jaar hoger dan ik, maar we zitten op dezelfde school. Het waren twee jongens, Dorian en Mike. Dorian heeft een zus genaamd Arianne die ook in het vijfde middelbaar zit, als dat jullie kan helpen.'

De vrouw heeft het genoteerd en knikt. Haar ogen kijken me meelevend aan.

'Hoe gaat het nu?'

Ik haal mijn schouders op.

'Beter,' zeg ik.

'Goed, wij gaan zeker de school contacteren en dan zullen zij moeten oordelen over de twee jongens. Wij gaan ook naar hen op zoek en kijken wat we kunnen doen. Bedankt voor de aangifte,' zegt ze.

'Jullie ook bedankt,' zegt mam.

'Wij gaan jullie zeker nog contacteren en als we jullie nodig hebben, bellen we jullie. Mevrouw, wilt u uw gegevens nog even noteren?'

Mam doet wat er gevraagd wordt en het volgende moment staan we al weer buiten.

Ik leun tegen mam aan en ze slaat een arm om me heen. De tranen duwen tegen mijn ogen en ik snik uit in mams armen.

=============================
Hopelijk vonden jullie het leuk?
Laat zeker een reactie achter of iets wat ik kan aanpassen en kan meenemen in de toekomst.
Have a nice day!