Ben Kimim?

Evet Ben Kimim biliyo musunuz? Bu sorunun cevabını kimse kolay kolay veremez kendine çünkü gerçekten çoğunluk bilemez kim olduğunu işte bende o çoğunluktan biriyim.Ben kim miyim?

Ben defalarca üvey kardeşim tarafından tecavüze uğramış biriyim.Ben kim miyim? Ben mardinli o aptalca töre kafasında olan bir aşiretin kız çocuğuyum.Kız çocuğuyum her defasında istenilmeyen ezilmeye,zulme mahkum bir kız çocuğuyum.Ben babamın hiç sevmediği ve hiç kabul edilmeyen hep hor görülen kızıyım.Sizce bi insan acıya alışabilir mi? Ne kadar alışmış olsada her defasında canı yanar. İşte ben her defasında o acıya alışmış ve hiç bişey hissetmeyen kız çocuğuyum.Ben eskiden hep Ağlayan kız çocuğuyum ama artık ağlamıyorum biliyo musunuz? Çünkü ağlayınca geçmiyo ki! Peki siz acıya alışılmış ne demek bilir misiniz?

Hani derler ya evde tek kız olunca sevilir,sayılır hakikaten sevilmek neydi? Gerçekten var mıydı böyle bişi.Küçükken hep sanıyodum ki babam benim kahramanım olcak evet haklıydım babam bir şeyim oldu ama katilim oldu kahramanım değil.
Oysaki ben hep babamdan çok annemi suçlardım.Beni neden doğurdu diye bide hep benim neden bi ablam olmadı.Berki o beni severdi ha,berki bana sahip çıkardı,berki beni öz babamdan korurdu ha. Neden abi değilde abla çünkü biliyodum abim olsa hiç bişey değişmezdi ki daha da çok iki tane Azrailim olurdu biri babam biri abim.İnsan hiç abisi olmadığı için sevinir miydi? Evet ben seviniyodum.Kendime kızardım hep neden abla istiyosun ki kendi hayatın yetmez miş gibi onun hayatınıda mı mahfetselerdi.Yani demem o ki Sizin şikayet ettiğiniz hayat benim küçüklüğumden beri hayal ettiğim hayalimdi.

Evet ben 16 yaşında ne annesi ne babası tarafından sevilmeyen ve hep bi zemheride olan hiç bi yere sığdırılmayan.Üvey kardeşi tarafından ilk kez 12 yaşında tecavüze uğramış Biçâre.Derin kuyudan çıkamayan Biçâre.
Gözlerimi yavaş yavaş aralamaya başladığımda ayyaklarımı hissetmiyodum. kafamı yavaşça kaldırıp üzerime baktım.Evet kefenim hala üzerimdeydi bi an olsun rüya zannetmiştim;yavaşça etrafa bakındım burasıda neresi diye düşünürken hatırladım her şeyi.Bir bilseniz hatırladığım için o kadar mutluydum ki gözlerimi devirdim.Gün tan yeliydi tahminimce saat 18:00 gibiydi.Bunları çok normal anlatıyorum demi ama şuan kuyunun dibindeyim.

Beni zorla evlendirecekleri için ormana kaçmış sonrada ayyağım takılıp kuyunun içine düşmüştüm. O kadar mutluydum ki çünkü burda ölcektim hemde üzerimde beyaz kefenimle zaten burda ölmesem babam kaçtığım için öldürecekti zaten; başımdan sıcak bi sıvının aktığını gördüm.Elimi enseme götürdüğümde "ah" dedim. Elime baktım kafam kanıyodu.Evet ne güzel bari çabuk ölürdüm.Her yer zifiriydi.Bilincim kapanmaya başlıyodu.Her şey yaşadığım her şey gözlerimin önünde bir film şeridi gibi geçiyodu, yanaklarımda bir ıslanma  hissettim ağlıyodum evet ağlıyodum.Göz kapaklarım kendini yavaşça ele veriyolardı, ağzım çok kurumuştu.Son defa "Eşhadu enna illahe illalah ve eşhedu anla illahe ilalah" ve ezan sesi kulağımı doldurdu, gülümsedim ve işte gidiyodum gözlerim kapandı, duyduğum en son ses bi erkeğe aitti. "Biçâre" diye bağırdı.Adımı o kadar güzel söylemişti ki kafamın içinde yankılanıyodu adım ve gözlerim kapandı.
Bir gözyaşı aktı gözümden.

Evet nası buldunuz sizce ikinci bölüm gelmeli mi yorumlarınızı bekliyorum canlarım😍😍