DUTCH
❥ Noor gaat met haar vriendinnen naar Ibiza om voor de laatste keer samen te zijn. Noor gaat namelijk bij een huisgenoot in Amsterdam wonen. Dan krijgt ze een awkward ontmoeting met Martijn, die ze letterlijk nog vaker tegen het lijf loopt. En...
"Noor, mijn ouders zijn bij Martijn. Heb je zin om mee te gaan? Dan kan je ze namelijk ook eens ontmoeten!" zegt Laura. "Ja, gezellig!" zeg ik. "Ik ga me wel eventjes omkleden want in mijn pyjama kan ik echt niet naar boven." zeg ik lachend. Laura trekt haar wenkbrauwen op, "En met sokken wel zeker." lacht ze. Ik grinnik en loop m'n kamer binnen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ready?" vraagt Laura. Ik knik. We lopen naar de lift. Komen je ouders soms ook naar jouw huis, of gaan ze eigenlijk altijd langs bij Martijns huis?" vraag ik in de lift. "Nou, eten doen we eigenlijk altijd bij Martijn. Maar mijn ouders komen wel regelmatig bij mij op de koffie." zegt Laura. "En mijn moeder kan echt heerlijk koken! Dat moet je straks echt eens proeven hoor." glimlacht Laura.
Martijn maakt de voordeur open. "Wie we hier hebben." zegt Martijn en geeft Laura en mij een knuffel. "Waar zijn mam en pap?" vraagt Laura. "In de keuken." zegt Martijn. Laura pakt m'n arm en sleurt me mee. Martijn loopt achter ons aan. "Hoi mam, wat ruikt het lekker. Wat eten we?" vraagt Laura aan haar moeder. Ze geeft haar een kus en pakt het deksel van de pan. "Oeh, lekker! Rode kool." zegt Laura. "Hey pap." zegt Laura tegen de man die komt aangelopen en geeft hem ook een kus. "Pap, mam, dit is Noor. Mijn nieuw huisgenootje en inmiddels al beste vriendin." lacht Laura. "Hey Noor, wat leuk dat we je zien! Ik ben Karin en dat is mijn man Gerard." zegt Karin. Ze zijn zo aardig en gastvrij! "Lust jij ook rode kool met aardappelen en zelfgemaakte gehaktballetjes?" vraagt Karin. "Ja, heel lekker!" zeg ik vrolijk.
Ik, Gerard en Laura zitten aan de keukentafel te kletsen en Karin staat te koken. Martijn komt de keuken ingelopen. "Noor, kom eens." zegt Martijn. Ik kijk hem verbaasd aan. "Uhm o-oké."zeg ik aarzelend en sta op. "Martijn, binnen 10 minuutjes gaan we eten, oké." zegt Karin. "Ja, is goed hoor. Ik wil alleen iets laten zien, duurt niet zo heel lang." zegt hij. "Houd het wel netjes hè!" zegt Laura. Martijn steekt zijn middelvinger op. "Hou ook van jou!" roept Laura. "Jongens, niet zo kibbelen." grijpt Gerard in. Ik probeer m'n lach in te houden.
We lopen Martijns studio binnen. "Wow, maak je hier al je muziek?" vraag ik verbaasd en kijk in het rond. "Nou, alleen als ik thuis ben. Ik ben ook best vaak in de STMPD studio's." zegt Martijn en rolt een stoel erbij. "Heel gaaf dit." zeg ik en ga zitten. Martijn klapt zijn laptop open. "Weet je nog toen ik een paar weken geleden bleef logeren en toen ik in de keuken muziek zat te maken waarvan jij de tekst nog niet van mocht lezen?" vraagt Martijn. Ik knik en schiet in de lach. "Wat lach je nou? Was dat niet goed dan?" vraagt hij. "Jawel de beat was heel goed. Maar toen mocht ik niet in de spiegel kijken omdat ik moe was en ik er toch goed uit zag volgens jou." zeg ik en Martijn grinnikt. "Nou kijk, de tekst mocht jij nog niet lezen. Maar ik heb de tekst nu helemaal af en al naar Watse gestuurd om te controleren." zegt Martijn. "Werkt Watse ook voor jou? Ik dacht dat hij alleen een vriend was." zeg ik. "Ochja, jij weet natuurlijk niet wie er allemaal in team Garrix zit. Wacht, ik noteer eventjes op dat ik een teamuitje moet gaan organiseren met jou erbij." zegt Martijn en typt wat in zijn notities. "Nou kijk;Watse, Louis en Menno, die mee waren naar Ibiza, dat zijn echt mijn beste vrienden. En dan heb je nog José, zij voelt echt als mijn zus. José, Menno, Watse en Louis zijn eigenlijk het hoofd van team Garrix. Ofja, daar horen Gabe, Aubrey, RJ enzo ook nog wel bij, maar die zie ik niet zo heel vaak." zegt Martijn. "En Louis is dan je fotograaf toch, want hem kwam ik tegen op Ushuaïa." zeg ik. Martijn knikt. "Maar je gaat team Garrix nog wel een keertje zien hoor. Maar wil je nu de tekst lezen?" vraagt Martijn en kijkt me met puppy-oogjes aan. Ik moet lachen. Jaja, het is al goed. Heb je al een titel voor dit nummer?" vraag ik aan Martijn. "Tuurlijk! Summerdays. Dat is toch een heerlijke naam." zegt Martijn trots. Ik knik en begin te lezen.
She looks good in the morning, And she don't even know it . Daar begint het lied mee. Maar dat is precies wat Martijn tegen mij zei die ochtend.
Don't look in the mirror, look into my eyes. When you see your reflection you'll see what I like. Ik kijk Martijn aan. "Heb je dit voor of na die ochtend geschreven?" vraag ik en trek mijn wenkbrauwen op. Martijn glimlacht. "Tijdens, is dat ook een antwoord." zegt hij. Ik kijk hem aan. "Daarom mocht ik het niet lezen. Je schrijft gewoon een deel van ons gesprek op en maakt daar een liedje van." zeg ik lachend. "Vind je het niet mooi dan?" vraagt hij. Ik geef geen antwoord en lees verder.
But I prefer it when we wildin' Sundress, nothing underneath as we undress. Ik lees de zin nog een keer en kijk Martijn vragend aan. "Wat nou weer?" zegt Martijn en komt naast me zitten. "Sundress, nothing underneath as we undress?" zeg ik vragend en kijk hem aan. Martijn zegt niks en kijkt in mijn ogen. Dan doet hij met zijn vingers mijn kin omhoog en komt dichterbij. Nog voordat ik kon knipperen zoende hij mij. Ik voel allemaal tintelingen door heel mijn lichaam. Ik leg mijn handen op zijn wangen en zoen hem terug. De deur gaat open. "Gadverdamme." zegt Laura en loopt weg. Ik en Martijn moeten lachen en staan op. "Volgens mij moeten we gaan eten." zegt Martijn blozend en geeft me nog een kus voordat we de studio uitlopen.
