Gönül dergahına adım atabilseydim
Belki de çoktan mutlu olurdun
Kalbini avuçlarımda tutabilseydim
Herşeyi bırakıp benim olurdun
Geçmişin koyu benzinde bir hatıra
Öyle ki şık durmuyor hiçbir satıra
Meyletseydi gözlerin cömert bir hatıra
Yalnızlığıma uzanan elim olurdun
Sen gibi kimse anlamıyor dilimden
Özlemin damlıyor kalben amelimden
Sen de vurulsaydın böyle canevinden
Yokluğumda kudurur, delim olurdun
Niyetlenip yokluğuna, senden gitmeye
Cümlelerin boşluğuna kıvrılıp yitmeye
Her yaklaştığımda böyle bitmeye
Canıma can katar , tenim olurdun
Ahıma konuşlanmış gözyaşıma karışma
Gitme, taş kalpli zalimlerle yarışma
Kal göz pınarlarımda istersen hiç barışma
En azından gözlerimde ferim olurdun
Sana benzetiyorum cilveli papatyaları
Umulmadık sevdamın beyaz tenli diyarı
Toprağına uğratabilseydim belki baharı
Gönlümde açan çiçeklerim olurdun
Kerem'i dile düşürdü Aslı türküsü
Mecnun'a arkadaştı Leyla üzüntüsü
Ferhat'a güç verdi Şirin görüntüsü
Sevdanı görseydim ecelim olurdun
Göklerde yağmur ol da yağ üstüme
Hasretin dağlar oldu dağ üstüne
Gönül bahçemde açsan bağ üstüne
Gülüm olmasan da dikenim olurdun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensizliğe Dair
PoesíaDuygular ve düşünceler fokurdamaya başladığında kimileri susarak kimileri konuşarak devam eder. Bu iki kesiğin arasında susan kapatır yarasını içine dolar duyguları, konuşansa oluk oluk akmasına izin verir acılarının. Ben mi? Ben yazmayı seçtim. Dip...
