Mr. Brown!

12. Ανώνυμος εχθρός!

Νέιθαν!

"Καλημέρα Βίκτωρ!" Του είπε εκείνη και τον αγκάλιασε φιλικά.

"Καλημέρα Τζέσικα. Χαίρομαι που σε βλέπω καλά." Είπε εκείνος και εκείνη με ακολούθησε καθώς έβαζα το μπουφάν μου και έψαχνα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου.

" Κύριε Μπράουν να έρθω και εγώ σήμερα στην δουλειά;" με ρώτησε παίζοντας με την άκρη του μαλλιού της. Ο Βίκτωρ μας άφησε μόνους και περίμενε μπροστά στο αυτοκίνητό του.

"Όχι μέχρι να γίνεις εντελώς καλά. Δύο μέρες έχουν περάσει μόνο ." Την κράτησα ανήσυχος. "Ανησυχώ για εσένα, δεν το καταλαβαίνεις; πονάς ακόμα όσο και αν προσποιείσαι μπροστά μου. Θέλω να έχεις τα πάντα αν αισθανθείς άσχημα. Θέλω να ξαπλώσεις και να ξεκουραστείς."

"Στο γραφείο μου θα κάτσω και δεν θα κάνω κάτι. Και αν κουραστώ θα πάρω και τους εκατό σωματοφύλακες που μου έχεις και θα γυρίσω εδώ. Στο υπόσχομαι." Μου έλεγε κοιτάζοντάς με στα μάτια. Μου έδειχνε με τεράστιο ενθουσιασμό πόσο πολύ το ήθελε.

"Εντάξει με έπεισες." Είπα και με αγκάλιασε αυθόρμητα. " για αυτήν την αγκαλιά θα έκανα τα πάντα. " της είπα και εκείνη δεν απομακρύνθηκε από εμένα. Την έσφιξα όσο περισσότερο γινόταν στο κορμί μου. Δεν θέλω να χάνω ούτε λεπτό από εκείνην. "Θα καλέσω τον σοφέρ να σε πάει με ασφάλεια και εγώ θα έρθω αργότερα. Πρέπει να μιλήσω με κάποιον πρώτα. " της είπα και της έδωσα ένα φιλί στο κεφάλι.

"Είμαι είδη έτοιμη ." Μου είπε ανυπόμονη και αμέσως ξεκίνησε για εκεί.

Οδηγούσα χωρίς να πω λέξη στον Βίκτωρ. Μετά την αγκαλιά της ένιωθα πιο έτοιμος να αντιμετωπίσω αυτό το κάθαρμα. Έπρεπε επιτέλους να βρω την αλήθεια. Ποιος με θέλει εκτός παιχνιδιού. Και κυρίως γιατί η Τζέσικα ήταν ο στόχος τους. Αλλιώς δεν θα μπορέσω να την προστατέψω. Ήμουν βέβαιος πως όλα συνδέονται με το παρελθόν.

Φτάνοντας εκεί , μπήκα στην αποθήκη και στάθηκα απέναντί του. Βρισκόταν στο κέντρο της, σε όλον αυτόν τον τεράστιο χώρο και χωρίς οι άντρες μου να τον αφήνουν απο τα μάτια τους. Ήταν δεμένος σε μία καρέκλα. "Μπορεί να γίνει με τον εύκολο ή με τον δύσκολο τρόπο. Θα μου πεις ποιος σε έβαλε να χτυπήσεις την Τζέσικα και γιατί;" του είπα και συνέχιζε να κοιτάζει αλλού και να μην μιλάει. " πολύ καλά..." σχολίασα και έπιασα έναν κουβά με νερό και τον έβρεξα δυνατά.

"Δεν πρόκειται να σου πω λέξη. "Είπε κουνώντας το κεφάλι του για να διώξει το νερό από τα μάτια του. Οι άντρες μου, μου έφεραν μία καρέκλα για να καθίσω απέναντί του.