Somebody would judge if this is true..
People may ask if my age really fits this kind of feeling..
But why should I worry about them?
-
Hindi ko alam kung gaano ako ka-blessed ngaun. From him, natuto ako magpahalaga sa kung anong meron ako ngaun.
Dahil sa kanya, mas naging mature ako. Ang dami kong natutunan. Parang ang daming nangyare.. pero..
dahil sa kanya.. alam ko kaya ko maging masaya. Yung walang takot..walang grief..walang insecurities..
may pain man..eh may natutunan din naman..at lalong lalo na, i learn to love and be loved. :)
Anyway, I am Angela Krisma Caibigan. Please to meet you readers!
It was february of 2011. Fresh at halos nagsstart pa lang si 2011 pero cold at mag-eend na din pala kung anong
meron kami ni Ian nun. He's my boyfriend before. Halos 2 years din kami. Sige, i-describe ko siya. Tall, maputi, gwapo,
and charming kaso payat! haha! :) Sige, i-kwento ko na din kung paano kami talaga nagsimula dati..
last year na namin sa Grade School nung niligawan ako netong payat na to! Which means, grade six pa lang kami. Ang bata
pa no? hehe. Puppy love kumbaga. pero I think, it's more than that.. Kaklase ko to nung early grade school pa lang.
Gusto nyo trivia? Hehe. He was my first. Literally, FIRST talaga! First boyfriend, first love, and my very first heartbreak.
PANLILIGAW STAGE:
eto na to! haha!
sa facebook to nagsimula eh, nag-PM siya sakin. Tapos ayun, medyo nagkachikahan. Hindi ko na papahabain.
Kasi tutal, hindi niya din naman pinahaba yung panliligaw niya. Parang ngang may lakad yan eh! Nagmamadali! :) haha.
Mga 2 weeks pa lang siyang nanliligaw, i gave my yes to him. Pagkatapos nun.. okay naman yung first week ng love story. haha.
and habang tumatagal nang tumatagal.. lumalabas na yung pagiging seloso type niya. Iba siya magalit. Halos araw-araw kaming magkaaway.
Oras oras nagtatalo. Seloso at selosa kase kami or IMMATURE na din talaga yung best term at that time. ON-OFF yung relasyon namin.
Hindi siya consistent. Puro kasi BREAK. One of our most pagtatalo at that time eh yung kay Zangel. One step closer para manligaw
sana siya kay Zangel. Tapos yun din yung pinakamasakit na heartbreak ko. Grabe! Dun ako nagbago. Dun ako natauhan. Dun ako parang
mababaliw na. At that time, gusto ko lagi akong busy. Yung tipong laging may ginagawa. Sa totoo kasi, ako yung tao na pag sobrang
nasaktan sa problema, gusto ko takasan yung problema, para hindi ko mas maramdaman yung sakit. Pag naiisip ko kasi ulit. Bumabalik
yung pain sa dibdib ko. Tapos bigla nalang papatak yung mga luha sa mata ko, hanggang maninikip na dibdib ko. Pero ayaw pa din,
ayaw pa din tumigil sa pagpatak ng mga luha ko. Tuloy-tuloy sa pagpatak. Doon ko lahat ibinuhos yung sakit.. sa pagiyak. Tapos pag napasok ako,
nakikita ko siyang masaya, parang yung puso ko pinupunit sa sakit. Dati ang dami kong hinanakit, nasasabi ko sa sarili ko na,
"Bakit siya masaya? Tapos ako halos mababaliw na? Putang ina! Bakit ganun?" Pero nakita ko sakanya dati na nasasaktan din siya
