"Ölmedin ama hayatta da değilsin."
&
Hikâyenin asıl adı "GÜN AĞARIRKEN BAŞLADI RÜYA"dır. Kısa süreliğine değiştirilmiştir bu isim.
Bu isim ve kurguyla yazılmış ilk ve tek hikâyedir, içerisindeki virgüllere kadar şahsıma aitti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendi düşler ormanında, saklambaç oynayanlara ithafen... |Fatma BORA 2020, NİSAN 21/ KOCAELİ
*********
Kanlı ayın silüeti, ormanın keskin pençeleri altında ağaçların dallarını budarken düşüncelerime de bir çentik atıyordu pençeleriyle.
Ahşap doğramalı penceremin arasından içeriye giren rüzgârın sessiz uğultusu boş duvarlara çarparak dar koridorda ilerledi ve odaların kapalı kapılarının anahtar deliğinden içeri sızdı.
Anahtar deliğinden içeri sızan rüzgarın uğultusuyla kulaklarım uğuldarken aynı uğultuyla ruhum titredi ve köşedeki sandalyeyi örten kırçıllı battaniye ruhumun soğuktan buz tutmuş bedenini de örttü.
İçimi saran korkunun hayaleti bir meşale yaktı ve soğuktan donmuş ruhumun sarıldığı battaniyeyi ateşe verdi.
Ve, büyük bir yangın çıktı.
Hayır, yanan ev değildi.
Yangın, kafamın içindeydi.
Saç diplerimden düşüncelerime sızdı; aklımın mantığımla çeliştiği yere benzin döktü ve içimi saran korku hayaletinin yaktığı meşaleyle tutuşturdu düşüncelerimi.
Ağrılarım ruhumdaki yangına bir odun daha ekledi.
Sonra bir tane daha ve yine, yine, yine...
Yavaşça doğrulmaya çalıştım yerimden. Titreşimdeki bir telefonun ısrarla çalması gibi, titriyordu bütün vücudum.
