Z nieba płynie światło księżyca
Jak nocą zawsze, gdy niebo czyste,
Aż chce się życia,
Choć jest ono zwykle zbyt oczywiste.
Gdy blask księżyca leje się z nieba,
Jest tak pięknie,
Że tańczyć trzeba,
Gdy wiatr śpiewa dźwięcznie.
Gdy blask księżyca leje się z nieba,
Kto nie umie tańczyć, ten wie,
Że śpiewać trzeba
I śpiewa, choć nie chce.
Gdy blask księżyca leje się z nieba,
Musi wiersz lub piosenkę napisać,
Ten kto nie tańczy ani nie śpiewa
I nie może go nic powstrzymać.
Księżyc w leśnej sadzawce się przegląda,
Jakby wybierał się na przyjęcie,
A zatoka tak pięknie wygląda...
Może naprawdę zabawa będzie!
Nad ranem księżyc zapina srebrną kurtkę,
Poprawia włosy, długie i złote,
Otwiera niebiańską furtkę
I zamienia się ze słońcem.
Gdy zgaśnie księżyc nad zatoką,
Noc się kończy, a na miejscu księżyca,
W chmurach skłębionych, wysoko,
Słońce zachwyca.
Magię ma w sobie światło księżyca!
CZYTASZ
Kolorowe Koraliki - tomik wierszy
PoesiaWiersze z lat 2020-2021, czyli pisarski brudnopis początkującej 💕 WIERSZ W wierszu chodzi o to, by odczucia spisać swe. Wiersz to coś, w czym dusza otwiera się. Wiersz to grad słów płynących rzeką. Która nigdy nie zaczeka. Wiersz zmysłem jest. To...
