𝒜𝓊𝓇ℴ𝓇𝒶 ✨ ℳ𝒶𝓁𝒾𝓀

0.9

Arka arkaya bölümler atıyorum ve sizden sadece yorum rica ediyorum. Lütfen, okuduktan sonra yorum atın ve benimle düşüncelerinizi paylaşın. Umarım bunu yaparsınız.

Bölümü medyadakı şarkı ile okumanızı şiddetle öneririm.

~~~

"Brain, ben artık onunla uğraşmıyorum. Biz ilişkimizi bitirdik."

Gözlerimi yatakta oturan ona çevirdiğimde derin bir nefes aldım. Endişeliydi, Zayn ona bir pislik gibi davranıyordu ama hala Brain onu korumaya çalışıyordu.

"Bizim de ilişkimiz bitti ama onun için korkuyorum." Ayağa kalkarak yanıma geldiğinde kollarımı göğüsümde bağladım. "Sen de ona zarar gelmesini asla istemezsin, o adamla maça çıkarsa kemikleri kırılır." Elini omzuma koyduğunda derin bir nefes alarak pencereden sokak lambasının ışık tuttuğu sokağa baktım.

Yenilgi ile göz devirdim. "Tamam, gidelim. Bu ona yaptığım son iyilik olacak."

Bana derince gülümsediğinde kot ceketimi alarak odamdan çıkıp arkasından yürümeye başladım. Son merdiveni indiğim zaman annemin mutfaktan sesini duydum. 

"Tatlım, gidiyor musunuz?"

"Evet, efendim. Aurora ile sinemaya gidiyoruz, bilet almıştım." Brain mutfaktan çıkan annem ile konuşurken söylediklerini onaylayarak başımı salladım. Babam gibi Zayn ile birlikte olmama karşıydı ve muhtemelen haklılardı. Eğer onun yanına gittiğimi bilirse asla izin vermezdi gitmem için. Zaten bu son defa onun için uğraşımdı.

"Tamam, iyi eğlenceler." Anneme gülümseyerek evden çıktığımda kapımızın önündeki arabasına bindim. Emniyet kemerini taktığım zaman arabayı sürmeye başlamıştı. Başımı geriye yaslayarak "Sen iyi bir arkadaşsın, Zayn seni kaybetmek ile çok yenik düştü." Dedim.

"Sen de iyi bir insansın, Aurora. Sana yaptıklarına rağmen hala onu sevdiğin için arkasından koşuyorsun."

Duyduklarımla gözlerimi birkaç kez kırpıştırık sessizce yola baktım. Duygularımdan kurtulmam için zaman lazımdı, gerçekten onu tek başına bırakacaktım artık.

Araba dövüşler yapıldığı binanın önünde durduğunda telefonun zil sesi çalmıştı ben emniyet kemerini açtığımda. Brain telefonu ile konuşurken arabadan inerek gözlerimi etrafta gezdirip onu beklemeye başladım. Buradan nefret ediyordum, geçen sefer onun yine dövüşten vazgeçirmek için geldiğimde işe yaramamıştı. Ama bu sefer bana karşı boynu büküktü ve sözümü dinleyebilirdi.

"Aurora çok özür dilerim ama ben gelemiyorum. Küçük kardeşim bisikleti ile kaza geçirmiş, onu almaya gitmeliyim." Başını camdan çıkararak konuştuğunda içimden siktiri çekmiştim. "Tamam, sen git. Ben bir şeyler yapmaya çalışacağım." Yutkunarak omuz silktim.

"Sana güveniyorum, çok teşekkür ederim. " Minnetle gülümseyerek hızlıca gaza basıp uzaklaştığında uzun saçlarım arasından elimi geçirerek derin bir nefes aldım.

Yine tüm yük benim omuzlarıma itilmişti.

Birkaç saniye sokakta durduktan sonra içeri girmiştim onu aramaya başlayarak. Bu sefer etraftakı hiç kimse ile konuşmayacaktım, zaten Zayn ile olan alakamı bildikleri için baksalar bile benimle konuşmuyorlardı. Gözlerimi ileride tutarak yürürken sonunda odasının önüne geldiğimde kapıyı açarak içeri baktım.

Burada yoktu, yanaklarımı şişirerek kapıyı kapadım ve diğer koridora döndüm. Buranın ışığı daha azdı ve etrafta hiç kimse yoktu. Temkinli adımlarımla yürürken kapıların ardına bakıyordum. İnsanların hepsi dövüş salonunda ve esas koridorda toplanıyordu, odalarda da birileri yoktu.