Ağaçtan düşen bir yaprak parçası nasıl bu kadar güzel olabilirdi?... Senin kalbin nasıl bu kadar nankör olabilirdi?
☙
Alarmımdan gelen yüksek sesi umursamayarak kendime 5 dakika daha süre verdim. Okulum ilk günü cidden bu kadar zor muydu? Yoksa bana mı öyle geliyordu?
Bir yandan gerçekten gitmek istemiyordum. Liseye henüz yeni de geçmiş değildim. Dışardan bakıldığında endişeleneceğim birşey yokmuş gibi geliyordu. Fakat sebepsizce tedirgindim.
5 dakika sürem dolduğunda artık hazırlanmak zorundaydım. Üstümdeki çarşafı istemeyerek de olsa yavaş bir şekilde çekiştirip kenara attıktan sonra, ilk iş tabiki banyoya gidip görünüşümüdüzeltmekti. Bugün ilk gün olduğu için insanlarda iyi bir izlenim yaratmalıydım. Yüzümü yıkayıp, dişlerimi fırçaladıktan sonra... Odama geri döndüm. Saçlarımı hafif dalgalandırdıktan sonra,okul üniformamı giydim.
Aslında aynadan bakıldığında hiç fena değildim. Okul kıyafetinin düşündüğüm kadar kötü olmadığını fark ettim.
Okul çantamı alıp, evin yakınlarındaki otobüs durağına gidip otobüsü beklemeye başladım.
Mevsim ilkbahardı, her taraf açmış kiraz çiçeği ağaçlarıyla doluydu. Elimi kaldırıp soğuk olmayan ama rahatlatan rüzgara dokunmak istediğimde avucuma kiraz çiçeğinden bir parça süzülerek düştü.
Annemden bir zamanlar öğrenmiştim, kiraz çiçekleri yeniden doğuşu simgeliyordı. Bu bana Tanrı tarafından gönderilmiş bir mesaj olabilir miydi?
Düşüncelerim otobüsün gelmesiyle bir anda bölünmüş olsa da, bu gerçekten mantıklı bir tahmindi.
☙
Otobüse bindikten sonra gözüm arkadaki koltukların en köşesindeki boş koltuğa takıldı. Açıkçası köşedeki koltuklara bayılıyordum. Elimde olsa bütün gün orada oturur sesimi çıkartmazdım.
Koltuğa oturmak için bir adım attığımda, otobüs ani bir fren yaptı. Sarsılırken ne olduğunu anlamaya çalışırken,kendimi bir anda hiç tanımadığım bir çocuğun kucağında buldum!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
