The Ruler Has Returned (R18)

Chapter 29

I'm driving going to my daughter's school, ako ang magsusundo sa kanya dahil may pinuntahan si nanay.

I still felt bad for what I did to Lazarus last night. Hindi ako makatulog maayos kagabi sa kakaisip sa kanya. Hindi ko dapat ginawa iyon.

I just hope he's not upset for what I did to him, ilang beses ko nang nagagawa ito sa kanya. Baka magalit na talaga siya saakin.

AT baka hindi na matuloy ang planong kasal namin.

I arrived at chan-chan school, dumiretso agad ako sa classroom niya.

I look around but I cant find her. Nasaan na naman kaya ang batang iyon?

Sinalubong ako ng teacher niya si Ms Gabby. "Hi maam, your daughter is not here na po."

Kumunot ang noo ko. "Huh?"

Napangiti siya. "Sinundo siya kanina ng asawa niyo."

Tinitigan ko si Ms Gabby. "Single mom po ako, maam." salita ko.

Medyo naguluhan ang babae. Napahawak siya sa kanyang baba. "Oh? Im sorry po. I thought asawa mo iyon." paumanhin niya.

"Its okay." sabay ngiti ko. "Alam mo po ba ang pangalan nung lalaki?"

"Sa pagkakarinig ko po ay Keith. Keith po ang pangalan nung kumuha ng anak niyo."

Medyo nagulat ako at nginitian ko siya. "Thank you, Maam Gabby."

"No problem." Sagot niya.

Pumasok ako sa kotse at agad tinawagan si Keith. Ngayon ko lang ulit siya makakausap matapos iyong nangyari sa bar.

"She's here with me, why?" biglang sagot niya.

WOW ha! walang hello, hello!

"I'm just making sure, susunduin ko siya mamayang hapon." Sagot ko sa kanya.

"No, ako na maghahatid." walang emosyon niyang salita.

His voice sounds dull. "Oh, okay." I hurriedly ended the call. Ang awkward niya kausap. I know why he talk to me like this because of what happened to us few days ago.

Masisisi ba niya ako? I was just telling the truth. Im letting him go. I'm happy with my life right now and I'm pretty contented of what I have. Siya rin dapat, he's getting married. Although, I still have a little feelings towards him. I know its sounds crazy, pero hindi pa ako nakaka move-on sa kanya. All this time, Im just hidding my emotions. Para walang gulo.

I'm just going to keep this for myself, para walang masaktan.

I am making Stuffed peppers for tonight's dinner. Favorite ito ng anak ko. Habang nagluluto ako ay biglang bumukas ang pinto.

"NANAAAY!!" masiglang salubong ng anak ko. "I'M HOMEEE!" dugtong niya.

I hug and kiss her in the forehead. "How are you, anak?"

She smiled widely. "I'm good po!" tapos ay lumingon siya. "Nanay, I'm with Tito Keith."

Nadako sa kanya ang mata ko.

He looks calm. Tiningnan din niya ako.

Nagkatitigan kami.

Ako ang unang kumalas. "So, anak are you hungry? I made stuffed peppers for tonight." pag iiba ko.

"Really?? I loveee stuffed peppers!" Hinawakan niya ang kamay ni Keith. "Tito Keith, Dito kana po kumain. Pleaseeee..."

Napatingin ako sa kanya. Ngumiti siya, "Sure, I can't say no to you my bear." nadako ang tingin niya saakin. "Would you mind?" Tanong niya.

Ilang segundo ako bago nakasagot. "SURE. I-I wont mind."

Sabay-sabay kaming kumain. And after we ate ay hinuhugasan ko ang pinagkainan namin. Andoon sa living room sila Keith and ang anak ko. Although hindi naman malayo sa Kitchen namin kung asaan sila. I can still hear and see them if I look back.

"Tito Keith, can you sleep here nalang? Its too late at night na wag ka nalang po umuwi. My room is big you, me and nanay can fit there." Salita ni chan-chan.

Namilog ang mata ko sa narinig, si chan-chan talaga. Hindi pwede ang gusto niyang mangyari. We can't sleep in the same room. No way! hindi ako papayag.

"I need to go home baby bear." Sagot naman ni Keith.

Medyo naginhawaan ako sa sinabi niya.

"But you said you cant say no to me." naluluhang sagot ni chan-chan.

Naku! Ito talagang anak ko. Mapagsasabihan ko to ng di oras.

"Anak, he needs to go home. May naghihintay sa kanya." Bara ko.

Naiiyak na si chan-chan. "But, nanay. I want tito Keith to stay with us." namaos ang bata.

Napapikit ako, Im trying to hold back myself para di ko mapagalitan ang anak ko. "Anak, you dont understand. Your tito Keith has home and someone is waiting for him."

"But, nanay..." malungkot niyang salita. I can feel her sadness, she really like his tito. I mean her father. Saan pa nga ba magmamana ng katigasan ng ulo iyan edi sa tatay niya.

Nakikita ko sa pheriperal vision ko na hinahaplos ni Keith ang likod ni chan-chan. "Dont cry, my bear."

"But I want you to stay."

"Fine, Ill stay."

Nagulat ako, nabitawan ko ang plato. "What?!" nataasan ko ang boses.

"If your mom won't mind." dugtong niya.

"Nanay please??? Please nanay please???"

Napabuntong-hininga ako. "FINE." maikling sagot ko.

What can I do? Kahit na ayaw ko. I don't want chan-chan to be sad, and one thing mahirap patahanin ang batang iyan.

"YEHEY! Thank you, nanay! YOURE THE BEST! I LOVE YOU!" masiglang sagot niya.

Ngayon lang naman, I want her to be with her father once in a while. Ayokong ipagkait sa kanya iyon, without her knowing that Keith is her biological father.

Author's note
Back to regular programming mga beh! Stay tune for more updates! Thanks for supporting xoxo