Arrest Me! [Jikook]

19. შენი ყველა ნაწილი მინდა შევიგრძნო

ჯიმინი შემთხვევის ადგილას იცდიდა, მისი გონება დახუნძლული იყო თეორიებით,  რატომ უნდა შეეცვალა მკვლელმა თავისი ხელწერა, აუცილებლად უნდა გაერკვია რატომ ხდებოდა ასე. შესაძლოა ეს ყოფილიყო მისი შანსი რომ ბოლო-ბოლო მიეგნო მკვლელისთვის. შემთხვევის ადგილს კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი, რამდენიმე პოლიციელს უკვე შეეგროვებინა სამხილი, გვამს მიუახლოვდა, რომელსაც უსაფრთხოების კონუსები აკრავდა გარს.

„ლამაზია ხო?" ჯიმინმა თავი უცბად მიატრიალა და ჯონგუკი დაინახა, რომელიც მისგან ოდნავ მოშორებით იდგა.

„რას გულისხმობ?" ჯონგუკი მას მიუახლოვდა და ხელი ნახად მოახვია წელზე.

„ეს ადგილი, ძალიან ლამაზია. ყვავილები აყვავებული არიან, თავის სილამაზეს აჩვენებენ. ბავშვი რომ ვიყავი აქ ხშირად მოვდიოდი, სანამ ჩემი მშობლები გაუჩინარდებოდნენ. ყველაფერი ისევ ისეა, არაფერი შეცვლილა ამ 15 წლის განმავლობაში" დაიხარა და ყვავილი აიღო მიწიდან.

„მითხარი ჯიმინ, როგორ ფიქრობ რატომ აარჩია მკვლელმა ეს ადგილი? საკმაოდ ლამაზია აქაურობა" მან ჯიმინს გაუწოდა ყვავილი და ნაზად შეეხო წელზე.

„ჩ-ჩემი გადმოსახედიდან, სხვა ადგილებისგან განსხვავებით საკმაოდ პოპულარულია, განსაკუთრებით ტურისტებისთვის. რაც იმაზე მეტყველებს რომ გვამს უკიდურესად სწრაფად აღმოაჩენდნენ.  ასევე მგონია, რომ მკვლელში სინანულის გრძნობა იღვიძებს, ან შეიძლება ეს მსხვერპლი იყო გამონაკლისი" დეტექტივმა ყვავილის სასიამოვნო, ტკბილი სურნელი შეისუნთქა.

„ასე რატომ ფიქრობ?" ჯონგუკმა ლოყა ენით გამობერა. მზერა მას მოაშორა და გვამს მიაპყრო.

„სხეული ზეწარში იყო გახვეული, რაც ადრე არ მომხდარა. ასევე მსხვერპლი გატაცებიდან მხოლოდ ოთხ დღეში აღმოვაჩინეთ მკვდარი. მკვლელის საქციელში რაღაც შეიცვალა, ის კონტროლს კარგავს, ეს ნათელია ბოლო მოტაცებიდანაც. ჩვეულებრივ ძალიან ფრთხილი და ორგანიზებული იყო" ჯიმინმა მას შეხედა, აკვირდებოდა მის თითოეულ ნაკვთს "ყველაზე მეტად რაც მადარდებს არის ის, რომ ის დროს ამცირებს, შესაბამისად მკვლელობებიც უფრო მომრავლდება. მას უკვე შემდეგი მსხვერპლიც არჩეული ჰყავს  და არ ვიცი რამდენი ხანი გვაქვს მის გადასარჩენად." გაღიზიანებულმა თმა უკან გადაიწია.