ÖLÜM MELEĞİ

5. BÖLÜM

" Günler gitgide kısalıyor,
  Yağmurlar başlamak üzre.
  Kapım ardına kadar açık bekledi 
Seni
Niye böyle geç kaldın?"

***

"Ayaz beş dakika sonra odama gel. Geç kalma biliyorsun hiç hoşlanmam."

Ayaz bu adamdan emir almaktan nefret ediyordu. Ama karşı da gelemiyordu. Her karşı gelmeye çalıştığında babası, annesini öne sürüyordu.

Annesi ve babası ayrılmışlardı.
Yıllar önce çok mutlu bir aileydiler. Babası o zaman böyle değildi Ayaz'ın. Sevgi dolu bir insandı. Ama o gün... Küçük kız kardeşinin kaçırıldığı gün...
Ne babası, ne annesi ne de Ayaz için hayat normale dönmemişti.
İki gün sonra ise küçük kız kardeşinin ölü bedenini kucaklamıştı Ayaz.
Babası kimin yaptığını onlara söylememişti. Yıllarca toparlanamadılar...

Kapıyı tıklatıp içeriye girdi Ayaz ve adamın karşısına oturdu.

"Ne istiyorsun?"

Adam sinirli bir şekilde ayağa kalkıp Ayaz'ın yakasına yapıştığı gibi tokat atınca yüzü sağa döndü. Bu adama yetmeyince masanın yanında duran sandalyeyi alıp Ayaz'ın sırtında kırdı.
Ama Ayaz dayanıklıydı çünkü bu ilk defa olan bir şey değildi.
Babasını tek hareketi ile yere serebilecek bir çocuktu.
Cesareti de oldukça vardı, tek engel annesiydi.

"Benimle düzgün konuşman gerektiğini sana kaç defa söyledim evlat. Neyse bu dayak bir daha ki yanlışına kadar sana yeter.
Fazla vaktim yok.
Şu sizin okulunuza gelen kız, Mira."

"Ne yapmamı istiyorsun?"

"Çok birşey istemeyeceğim evlat. Sadece canını yakacaksın, ona okulu dar edeceksin. Bu kadar basit. Şimdi çık git okula."

Ayaz anlamazca kaşlarını çatıp adama döndü.
"Neden? Ondan ne istiyorsun?"

"Soru sorma, çık dışarı!
Haa bu arada yapmazsan ne yapacağımla ilgili tehditimi biliyorsun, ona göre davran."

Miradan;

"Eda ben gelmesem olmaz mı?"

"Yaa hadi çok iyi anlaşıcaksınız."

Eda'nın ısrarları ile arkadaşlarıyla tanışmaya gidiyordum. Ona önceden hiç kız arkadaşım olmadığını, hep kızlar tarafından dışlandığımı anlattığımda, böyle bir şey düşünmüştü.
Bir yanım isterken, bir yanım istemiyordu tanışmak.
Arkadaş çevremin kalabalık olmasını istemiyordum. Bir iki tane yeterdi aslında.

Yemekhaneye indiğimizde yemeğimi alıp, Eda'nın peşine takıldım.
Bir masanın önünde durduk. Masada iki kız oturuyordu sadece.

"Selam kızlar bu Mira. Bugün hatta bundan sonra o da bizimle. Hadi tanışın çok seveceğinize eminim."

Kızlar bana gülümseyip ellerini uzatınca, utangaç bir tavırla bende elimi uzattım.

"Ben Arya çok memnun oldum. Aramıza hoşgeldin."

"Ben Yaren çok memnun oldum."